Racjonalny prawodawca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Racjonalny prawodawca (też: doskonały prawodawca) – koncepcja przyjmowana w Polsce na użytek wykładni prawa, zgodnie z którą prawodawca odznacza się idealizującymi go cechami niezależnie od tego, jak jest naprawdę[1].

Dokładnie racjonalny prawodawca ma:

  • znać się doskonale na języku, jakim się posługuje
  • posiadać doskonałą wiedzę prawniczą, w tym w przedmiocie treści prawa, jakie obowiązywało dotychczas, oraz poglądów na prawo, zwłaszcza jednomyślnych, jakie są przejawiane w orzecznictwie sądowym i literaturze prawniczej
  • posiadać doskonałą, bezsprzeczną i spójną, wiedzę pozaprawną, w tym na temat materii, jaką normuje ustanawianym przez siebie prawem
  • znać zasady, według jakich powinny być redagowane teksty aktów prawnych, jakie wydaje, i przestrzegać tych zasad
  • wiedzieć, jak prawo o danej treści będzie oddziaływać na zachowania członków społeczeństwa (jaki skutek wywoła ono w społeczeństwie)
  • być konsekwentnym pod względem aksjologicznym (w preferowaniu poszczególnych wartości, ocenianiu pozytywnym lub negatywnym danych zachowań lub stanów)
  • dążyć do wywoływania prawem, jakie ustanawia, społecznie aprobowanych skutków
  • liczyć się z pozaprawnymi konsekwencjami swoich decyzji
  • wyznaczać sobie cele, jakich osiągnięcie jest realne (możliwe)
  • dobierać środki, jakie najlepiej służą realizacji takich celów i są do tych celów proporcjonalne
  • nie powtarzać się, nie zaprzeczać sobie, nie używać dwóch różnych słów na określenie tego samego, nie wypowiadać się bez potrzeby lub w sposób niezupełny, nie formułować twierdzeń niecelowych, niezmierzonych lub bezsensownych itp.[2]

Przez pryzmat takich jak wyżej cech prawodawcy ocenia się to, co prawodawca chciał w przypadku danej regulacji prawnej (zawierającego ją tekstu prawnego) uzyskać i jak w związku z tym regulację tę (tekst ten) mamy rozumieć[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 201.
  2. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 201-202.
  3. M. Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Warszawa 2019, s. 202.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Maciej Koszowski, Dwadzieścia osiem wykładów ze wstępu do prawoznawstwa, Wydawnictwo CM, Warszawa 2019, ISBN 978-83-66704-82-4.