Zasoby złoża

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zasoby złoża – oszacowana i wyceniona ilość kopaliny w złożu. Ilość zasobów jest o tyle istotna, że dopiero wycena kopaliny w złożu, pomniejszona o przewidywaną ilość strat, związanych z systemem eksploatacji decyduje o tym, czy inwestycja w udostępnienie złoża i budowę zakładu eksploatacyjnego zwróci się i przyniesie zysk. Ilość zasobów obok koncentracji składnika użytecznego i udziału substancji szkodliwych, stanowi główny parametr pozwalający zaliczyć koncentrację minerałów jako złoże.

Najogólniejszą kategorią są zasoby geologiczne. Z nich wydziela się zasoby bilansowe i pozabilansowe, oraz granice złoża. Kryterium bilansowości zwykle przyjmowane jest na poziomie zwrotu kosztów ruchomych prowadzonej działalności. Dodatkową kategorią ekonomiczną są zasoby przemysłowe. Są to te partie złoża, w których koncentracja składnika użytecznego pozwala na ekonomiczne prowadzenie eksploatacji z zyskiem.

W Polsce, do końca roku 2011, kryteria bilansowości[1] oraz szczegółowe zasady prowadzenia ewidencji zasobów ustalane były przez rozporządzenia ministra ochrony środowiska. Z dniem 1 stycznia 2012 r., nowo uchwalona ustawa - Prawo geologiczne i górnicze wprowadziła w miejsce kryteriów bilansowości pojęcie granicznych wartości parametrów złoża, unormowanych w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie dokumentacji geologicznej złoża kopaliny[2].

W rozwiązaniach zachodnich stosuje się kryteria zbliżone do bankowej wyceny ryzyka inwestycyjnego w ramach studium opłacalności projektu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2008-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)].
  2. rozporządzenie Ministra Środowiska w sprawie dokumentacji geologicznej złoża kopaliny. [dostęp 2012-04-27].