Przejdź do zawartości

Zespół znikającego płodu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Zespół znikającego płodu (ang. vanishing twin syndrome, VTS) – powikłanie ciąży wielopłodowej, polegające na zgonie jednego z płodów w I trymestrze ciąży, z następową resorpcją obumarłego płodu[1].

Epidemiologia

[edytuj | edytuj kod]

Częstość VTS szacuje się nawet na 21-30% ciąż bliźniaczych. Do zgonu płodu dochodzi najczęściej między 5. a 9. Hbd, częściej w ciążach jednokosmówkowych niż dwukosmówkowych. Ryzyko VTS jest większe u ciężarnych po 30. roku życia.

Etiologia

[edytuj | edytuj kod]

Do zgonu płodu dochodzi najczęściej (80%) wskutek letalnych wad rozwojowych. Rzadziej u podłoża VTS leżą nieprawidłowości w implantacji łożyska lub anomalie przyczepu pępowiny.

Rozpoznanie

[edytuj | edytuj kod]

Rozpoznanie możliwe jest w badaniu ultrasonograficznym. Nieprawidłowości stwierdzane w USG to[1]:

  • obecność dwóch pęcherzyków ciążowych znacznie różniących się rozmiarami
  • obecność żywego płodu i:
    • pęcherzyka ciążowego bez zarysów płodu
    • drugiego płodu, bez akcji serca
    • dwóch ciałek żółtych w jajnikach
  • obecność dwóch pęcherzyków żółtkowych, z których jeden jest prawidłowy, a drugi ma nieprawidłową wielkość i wygląd
  • stwierdzenie zanikania martwego płodu w kolejnych badaniach USG

Rokowanie

[edytuj | edytuj kod]

VTS nie wiąże się z zagrożeniem życia matki i rokowanie dla niej jest dobre. Rokowanie dla drugiego płodu zależy od kosmówkowości ciąży: w ciąży dwukosmówkowej jest dobre, w ciąży jednokosmówkowej złe (często w niedługim czasie dochodzi do zgonu współbliźniaka).

Postępowanie

[edytuj | edytuj kod]

Niepowikłany VTS nie wymaga specjalnego postępowania położniczego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Bręborowicz GH, Malinowski W, Ronin-Walknowska E. Atlas ciąży wielopłodowej. Ośrodek Wydawnictw Naukowych, Poznań 2008 ISBN 978-83-7314-029-5 s. 5763