Złoty Kopiniaczek
Złoty Kopiniaczek – turnia w północnej grani Małego Kieżmarskiego Szczytu w słowackich Tatrach Wysokich. Znajduje się po lewej stronie (patrząc od dołu) Złotego Kopiniaka. Wraz z nim, oraz Złotym Kopiniakiem, Złotą Basztą, Złotym Murem i Złotą Turnią tworzy prawe (patrząc od dołu) obramowanie Niemieckiej Drabiny – skośnego, mało stromego żlebu dzielącego ścianę Kieżmarskiego na dwie części; górną i dolną. Złoty Kopiniaczek jest w tej grupie najdalej wysunięty na wschód i najniższy. Pomiędzy nim a Złotym Kopiniakiem znajduje się Złota Szczerbina, spod której opada w dół Srebrny Komin. Na północnej ścianie tych turni znajdują się trudne drogi wspinaczkowe[1].
„Złote” i „srebrne" nazewnictwo w tym rejonie związane jest z poszukiwaniem złota. Znana z poszukiwań kruszcu w XVIII wieku była m.in. pochodząca z Kieżmarku rodzina szewców Fabri (Fabry). Złota nie znaleźli, ale odkryli rudę miedzi, którą następnie wydobywali[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Witold Henryk Paryski, Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka, Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, ISBN 83-217-2203-2
- ↑ Witold Henryk Paryski, Zofia Radwańska-Paryska, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-71-04-009-1