Błotniszek wełnisty
Systematyka[1][2] | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Podkrólestwo | |
Nadgromada | |
Gromada | |
Klasa | |
Podklasa | |
Nadrząd | |
Rząd | |
Rodzina | |
Rodzaj | |
Gatunek |
błotniszek wełnisty |
Nazwa systematyczna | |
Helodium blandowii (Web. et Mohr.) Warnst. |
Błotniszek wełnisty (Helodium blandowii (Web. et Mohr.) Warnst.) – gatunek mchu należący do rodziny błotniszkowatych (Helodiaceae).
Rozmieszczenie geograficzne
[edytuj | edytuj kod]Gatunek stwierdzany na Pomorzu Zachodnim i Wschodnim i w Wielkopolsce. Na południu Polski m.in. reliktowe stanowiska w dorzeczu Przemszy i w dolinie Wisły w okolicach Krakowa.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Darnie luźne, blado-żółto-zielone, łodygi główne wzniesione w górę, o długości 10 cm (niekiedy dłuższe), najczęściej pojedyncze. Łodygi w przekroju poprzecznym bez wiązki środkowej. Na łodygach liczne nibylistki i gęsta okrywa chwytników. Liście łodyg głównych o dł. 2 mm, szerokosercowate, w środku blaszki mają głęboki fałd. Obrzeże liścia drobno ząbkowane. Seta o długości do 6 cm, czerwonopomarańczowa, skręcona. Puszka cylindryczna, o dł. 2 mm, zgięta, koloru czerwonobrunatnego.
Ekologia
[edytuj | edytuj kod]Występuje na torfiastych, mocno alkalicznych łąkach, w dolinach rzek i w niższych górach.
Ochrona
[edytuj | edytuj kod]Roślina objęta w Polsce ścisłą ochroną gatunkową od 2004 roku[3][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ B. Goffinet , W.R. Buck , Classification of the Bryophyta, University of Connecticut, 2008– [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 października 2014 r. w sprawie ochrony gatunkowej roślin Dz.U. z 2014 r. poz. 1409.
- ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 9 lipca 2004 r. w sprawie gatunków dziko występujących roślin objętych ochroną Dz.U. z 2004 r. nr 168, poz. 1764.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bronisław Szafran: Mchy (Musci). T. II. Warszawa: PWN, 1961, s. 118.
- Bruno P Kremer, Hermann Muhle, Janina Zielińska: Porosty, mchy, paprotniki. Warszawa: "Świat Książki", 1998, s. 198. ISBN 83-7227-061-9.