Ławica Odrzańska

Ławica Odrzańska (także Ławica Odrzana^[1], niem. Oderbank) – ławica w północnej części Zatoki Pomorskiej na Morzu Bałtyckim.

Ku południu wznosi się w kształcie wąskiego języka. Jej dno tworzy biały piasek, gruby żwirek i spore głazy – jest to idealne środowisko do rozwoju mięczaków i makroalg^[2]. Akwen ten jest również siedliskiem śledzia^[2]. Południowa krawędź Ławicy Odrzanej jest oddalona o około 12,5 mil morskich na północny wschód od wejścia do portu Świnoujście. Długość ławicy wynosi ok. 16 mil^[1].

Najmniejsza głębokość wód Ławicy Odrzańskiej wynosi 6 m^[3].

W 1949 roku wprowadzono urzędowo rozporządzeniem polską nazwę Odrzana Ławica^[4]. W 2006 roku Komisja Nazw Miejscowości i Obiektów Fizjograficznych przedstawiła nazwę Odrzańska Ławica^[5]. W 2008 roku Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej zatwierdziła dwie nazwy Ławica Odrzańska i Ławica Odrzana^[6], stawiając wyraz Ławica na pierwszym miejscu w obu^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Locja Bałtyku – część południowa, wybrzeże polskie. Gdynia: Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej, 1958, s. 203.
↑ ^a ^b Regiony – Pobrzeża Południowobałtyckie – Zatoka Pomorska – Opis – Polska Przyroda – Polska.pl
↑ Kazimierz Łomniewski, Władysław Mańkowski, Jerzy Zaleski: Morze Bałtyckie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 21.
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 6)
↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 238, ISBN 83-239-9607-5 .
↑ Morze Bałtyckie, Cieśniny. W: Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10 – Morza i oceany. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2008, s. 53. ISBN 978-83-254-0462-8.
↑ Protokół z 37. posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP 2007-12-05

[l-1] Locja Bałtyku – część południowa, wybrzeże polskie. Gdynia: Biuro Hydrograficzne Marynarki Wojennej, 1958, s. 203.

[b-2] Regiony – Pobrzeża Południowobałtyckie – Zatoka Pomorska – Opis – Polska Przyroda – Polska.pl

[3] Kazimierz Łomniewski, Władysław Mańkowski, Jerzy Zaleski: Morze Bałtyckie. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 21.

[4] Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej z dnia 11 lutego 1949 r. o przywróceniu i ustaleniu nazw miejscowości (M.P. z 1949 r. nr 17, poz. 225, s. 6)

[5] Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 2. Wody stojące, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 238, ISBN 83-239-9607-5 .

[6] Morze Bałtyckie, Cieśniny. W: Komisja Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami Rzeczypospolitej Polskiej: Nazewnictwo Geograficzne Świata. T. Zeszyt 10 – Morza i oceany. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2008, s. 53. ISBN 978-83-254-0462-8.

[7] Protokół z 37. posiedzenia Komisji Standaryzacji Nazw Geograficznych poza Granicami RP 2007-12-05

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]