Serafin z Sarowa

Posąg przedstawiający modlącego się Serafina (Korennaya monastery, niedaleko Kurska).

Serafim karmi niedźwiedzia. Fragment litografii Droga do Sarowa” (Путь в Саров)', 1903

Serafim z Sarowa (ros. Серафим Саровский) (1754-1833), urodził się jako Prochor Izydorowicz Masznin (ros. Прохор Исидорович Машнин), rosyjski święty, czcigodny, kanonizowany przez Rosyjską Cerkiew, w 1903 roku, dzięki inicjatywie cara Mikołaja II. Znany jako mistyk, prorok i cudotwórca.

Życiorys

Urodził się w Kursku, jego rodzice byli bogatymi kupcami. W 1786 roku złożył śluby zakonne otrzymując imię Serafim na znak rozpoczęcia życia anielskiego. Uważał, że prawdziwy cel życia chrześcijańskiego polega na zdobywaniu Ducha Świętego.

Jego notatki przez 70 lat przeleżały w zapomnieniu na strychu, w 1903 roku wydał je Nilus i wtedy rozpoczęła się jego sława. Zwłaszcza zawarte w jego notatkach proroctwa zrobiły wielkie wrażenie.

Linki zewnętrzne

• Cel życia chrześcijańskiego wg Serafima z Sarowa
• Przegląd Prawosławny, No 9 (219) wrzesień 2003
• L. Jańczuk, Profetyzm XIX-wiecznej literatury rosyjskiej, s. 5. — Niektóre z proroctw Serafima
• Atrakcje związane z Serafin z Sarowa (Angielski, rosyjski)

Bibliografia

1. «Сказания о жизни и подвигах блаженной памяти отца Серафима». М., 1831 г.
2. «Сказание о подвигах Серафима» // журнал «Маяк», 1845 г. Т. XVI.
3. «Сказание о подвигах и событиях жизни старца Серафима». СПб., 1849 г. (составлено по рассказам иеромонаха Иоасафа учителем гимназии Н.Е. Андреевским).
4. Архимандрит Сергий, «Сказание о старце Серафиме». 1858 г.
5. Елагин Н.В., «Житие» преподобного Серафима Саровского. 1863 г.
6. Чичагов Л.М., священник «Летопись Серафимо-Дивеевского монастыря». 1896 г.