Zgromadzenie Narodowe Libanu XV kadencji (2009–2017): Różnice pomiędzy wersjami
Nowe hasło: kat., wikizacja, źródła/przypisy, linki zewnętrzne, szablon, merytoryczne |
(Brak różnic)
|
Wersja z 18:26, 25 lip 2011
Zgromadzenie Narodowe Republiki Libańskiej XV kadencji rozpoczęło działalność 6 lipca 2009 roku.
Wybory parlamentarne
Zgromadzenie Narodowe zostało wybrane w czerwcu 2009 roku. Zwycięstwo odniósł Sojusz 14 Marca, zdobywając 71 mandatów, resztę miejsc uzyskali politycy związani z Sojuszem 8 Marca.
Sojusz 14 Marca (2009)
- Strumień Przyszłości - 26,
- Socjalistyczna Partia Postępu - 11,
- Siły Libańskie - 8,
- Kataeb - 5,
- Blok Trypolijski - 2,
- Hunczak - 2,
- Blok Michela Murra - 2,
- Demokratyczny Ruch Lewicy - 1,
- Dżamaa al-Islamijja - 1,
- Narodowa Partia Liberalna - 1,
- Partia Ramgavar - 1,
- 11 deputowanych niezrzeszonych,
Sojusz 8 Marca (2009)
- Wolny Ruch Patriotyczny - 18,
- Amal - 13,
- Hezbollah - 12,
- Libańska Partia Demokratyczna - 4,
- Ruch Marada - 3,
- Dasznak - 2,
- Syryjska Partia Socjalno-Narodowa - 2,
- Partia Baas - 2,
- Partia Solidarności - 1.
XV kadencja
Biuro Rady Parlamentarnej
- Przewodniczący Zgromadzenia Narodowego: Nabih Berri (Amal)
- Wiceprzewodniczący Zgromadzenia Narodowego: Farid Makari (Strumień Przyszłości)
- Sekretarze Generalni: Marwan Hamadeh (Socjalistyczna Partia Postępu), Antoine Zahra (Siły Libańskie)
- Delegaci Biura: Ahmad Fatfat (Strumień Przyszłości), Michel Musa (Amal), Serż Torsarkisjan (Hunczak)
Powołanie rządu Saada Haririego
W czerwcu 2009 prezydent Michel Sulaiman desygnował Saada Haririego, lidera Sojuszu 14 Marca na stanowisko premiera. Nominację zatwierdził w głosowaniu parlament.[1] Hariri podjął rozmowy z opozycyjnym Sojuszem 8 Marca, mające na celu stworzenie wspólnego rządu jedności narodowej. Pierwsza próba sformowania gabinetu nie powiodła się i dopiero 7 listopada 2009, Hariri zawarł porozumienie z Hezbollahem, przewidujące podział władzy i wspólny rząd.[2]
9 listopada 2009 prezydent zatwierdził nowy gabinet, w skład którego weszło 30 ministrów, 15 z Sojuszu 14 Marca, 10 z opozycji i 5 mianowanych przez prezydenta.[3][4][5] 10 grudnia 2009 gabinet Saada Haririego uzyskał wotum zaufania, zdobywając 122 głosy poparcia w 128-osobowym Zgromadzeniu Narodowym (4 deputowanych było nieobecnych, 1 głosował przeciw, 1 wstrzymał się od głosu).[6]
W międzyczasie (sierpień 2009) szeregi Sojuszu 14 Marca opuściła Socjalistyczna Partia Postępu pod przywództwem Walida Dżumblatta, ale jej członkowie zasiedli w rządzie jedności narodowej. [7]
Powołanie rządu Nażiba Mikatiego
W styczniu 2011 roku ministrowie związani z Hezbollahem i prezydentem opuścili rząd, kierowany przez Saada Hariririego. Miało to związek z odmową zerwania współpracy z Trybunałem Specjalnym dla Libanu, który oskarżył członków Hezbollahu o udział w zamachu na Rafika Haririrego.[8]
25 stycznia prezydent Libanu powierzył misję sformowania nowego rządu Nażibowi Mikatiemu. Uzyskał on wymagane przez konstytucję poparcie 65 ze 128 członków parlamentu. Kandydata wsparli członkowie Sojuszu 8 Marca, a także Socjalistycznej Partii Postępu oraz niezależni deputowani, którzy odeszli z dotychczasowej koalicji rządowej (m.in. Mohammad Safadi).[9]
13 czerwca, po prawie pięciu miesiącach od nominacji Nażib Mikati ogłosił skład rządu. W trzydziestoosobowym gabinecie 3 miejsca przeznaczono dla ministrów mianowanych przez prezydenta, 7 dla osób związanych z premierem, 3 dla członków Socjalistycznej Partii Postępu, zaś 17 tek ministerialnych objęli przedstawiciele Sojuszu 8 Marca.[10]
7 lipca 2011 r. rząd Nażiba Mikatiego uzyskał wotum zaufania. Wsparło go 68 deputowanych, spośród 128 członków libańskiego parlamentu. Większość polityków opozycyjnego Sojuszu 14 Marca opuściło salę obrad, ale kilku jego dotychczasowych członków poparło nowy rząd, m.in. Nicolas Fattusz i Michel Murr.[11][12]
Koalicja rządowa w 2011 roku
- Blok Zmian i Reform (27): Wolny Ruch Patriotyczny (19), Libańska Partia Demokratyczna (4), Marada (3), Dasznak (2), Partia Solidarności (1);
- Blok Rozwoju i Wyzwolenia: Amal (13);
- Blok Lojalności i Oporu: Hezbollah (12);
- Front Narodowego Wysiłku: Socjalistyczna Partia Postępu (7);
- Syryjska Partia Socjalno-Narodowa (2);
- Partia Baas (2);
- pozostali: Ruch Chwały (2), deputowani niezrzeszeni.
Opozycja w 2011 roku
- Strumień Przyszłości (26),
- Siły Libańskie (8),
- Kataeb (5),
- Hunczak (2),
- Blok Michela Murra (2),
- Demokratyczny Ruch Lewicy (1),
- Dżamaa al-Islamijja (1),
- Narodowa Partia Liberalna (1),
- Partia Ramgavar (1),
- deputowani niezrzeszeni.
- ↑ Hariri named as Lebanon's new PM. BBC News, 27 czerwca 2009. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
- ↑ Opposition agree to join Hariri's national unity government. France24, 7 listopada 2009. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
- ↑ Saad Hariri's First Government Announced. naharnet.com, 9 listopada 2009. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
- ↑ Lebanon finally forms government. BBC News, 10 listopada 2009. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
- ↑ Lebanon’s new Government (ang.). [dostęp 25-07-2011]
- ↑ PM Hariri’s Cabinet wins the Vote of Confidence. yalibnan.com, 11 grudnia 2009. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
- ↑ Jumblatt to leave March 14 alliance (ang.). www.cedarsrevolution.net . 3 sierpnia 2009. [dostęp 25-07-2011]
- ↑ Hizbollah will not support Lebanon's Hariri (ang.), www.telegraph.co.uk, 17 stycznia 2011, [dostęp 25-07-2011]
- ↑ Hezbollah-backed candidate set to lead Lebanon cabinet. www.bbc.co.uk, 27 stycznia 2011. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
- ↑ Mikati forms 30-member Lebanon Cabinet (ang.), The Daily Star, 13 czerwca 2011, [dostęp 25-07-2011]
- ↑ Mikati’s cabinet secures Vote of Confidence. www.yalibnan.com, 7 lipca 2011. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
- ↑ Lebanese government wins confidence vote. www.nowlebanon.com, 7 lipca 2011. [dostęp 25-07-2011]. (ang.).
| Pod mandatem francuskim (1926–1943) |
|
|---|---|
| Republika Libanu (od 1943) |
|
