Łacinnicy
Łacinnicy (gr. Latínoi) – termin używany w Bizancjum w okresie średniowiecza dla określenia chrześcijan zachodnich (katolików), podległych papieżowi rzymskiemu. Określenie łacinnicy było używane zamiennie z terminem Frankowie[1].
W międzywojennej Polsce terminem tym określano również ukraińskojęzycznych rzymskich katolików w Galicji Wschodniej czy ziemi chełmskiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Łacinnicy, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2017-12-17].
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- 8. Łacinnicy i Polacy grekokatolicy. W: Olga Linkiewicz: Lokalność i nacjonalizm. Społeczności wiejskie w Galicji Wschodniej w dwudziestoleciu międzywojennym. Kraków: Universitas, 2018. ISBN 97883-242-3415-8.
- Andrzej Szabaciuk: "Rosyjski Ulster". Kwestia chełmska w polityce imperialnej Rosji w latach 1863-1915. Lublin: Wydawnictwo KUL, 2013. ISBN 97883-7702-819-3.