Przejdź do zawartości

Łysinka (narzędzia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rysunek wiertła krętego: 2 – pomocnicza krawędź skrawająca, 6 – łysinka

Łysinka[1], łysinka prowadząca – pomocnicza powierzchnia przyłożenia narzędzia skrawającego, np. wiertła. W tradycyjnym wiertle i frezie palcowym łysinka jest wąskim paskiem na powierzchni bocznej (walcowej) wiertła w bezpośrednim sąsiedztwie pomocniczej krawędzi skrawającej. Przeciwległe łysinki nadają wiertłu średnicę, produkuje się wiertła zbieżne w kierunku chwytu w celu zmniejszenia tarcia między łysinką a wierconym otworem[2].

Łysinka stabilizuje wiertło w otworze.

Wiertła do precyzyjnego wiercenia mają szlifowaną i utwardzaną łysinkę. Są produkowane wiertła o dwóch a nawet trzech łysinkach na każdym zwoju. W wiertłach krętych do drewna, cała powierzchnia boczna może być łysinką.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jan Jaworski, Rafał Kluz, Tomasz Trzepieciński, Wpływ parametrów obróbki na miejsce powstawania zużycia i intensywność procesu zużywania wierteł, „Tribologia”, 2014 (3), marzec 2014, s. 82, 84 [dostęp 2023-04-10].
  2. Wiesław Olszak, Obróbka skrawaniem, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 2008, s. 229, ISBN 978-83-204-3389-0.