Śledzenie punktu mocy maksymalnej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

MPPT (ang. Maximum power point tracking), śledzenie punktu mocy maksymalnej – technika umożliwiająca zwiększanie efektywności przetwarzania energii słonecznej w elektryczną. Ilość uzyskanej energii elektrycznej zależy od natężenia światła, temperatury oraz charakterystyki elektrycznej obciążenia panelu słonecznego. Technika MPPT dostosowuje charakterystykę obciążenia do zmieniających się warunków[1]. Chociaż dotyczy to głównie energii słonecznej, technika ta wykorzystywana jest w źródłach o zmiennej mocy, np. turbinach wiatrowych czy optycznej transmisji mocy[2].

Głównym problemem rozwiązywanym przez śledzenie maksymalnego punktu mocy jest wydajność energii elektrycznej uzyskiwanej przez ogniwa słoneczne, które zależą od ilości słońca, które pada na panele słoneczne, a także od właściwości elektrycznych ładunku. Ogniwa słoneczne mają złożoną zależność między temperaturą a rezystancją całkowitą, co daje nieliniowy wynik wydajności, który można analizować na nieliniowej charakterystyce prądowo-napięciowej. Celem MPPT jest próbkowanie mocy wyjściowej ogniw fotowoltaicznych i zastosowanie odpowiedniego obciążenia w celu uzyskania maksymalnej mocy w danych warunkach środowiskowych[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. What is Maximum Power Point Tracking (MPPT) [online], Northern Arizona Wind & Sun [dostęp 2022-06-27] (ang.).
  2. C. V. Govinda; S. V. Udhay; C. Rani; Y. Wang and K. Busawon, A Review on Various MPPT Techniques for Wind Energy Conversion System, 2018 International Conference on Computation of Power, Energy, Information and Communication (ICCPEIC), 2018, pp. 310-326, doi: 10.1109/ICCPEIC.2018.8525219.
  3. Ali Omar Baba, Guangyu Liu, Xiaohui Chen, Classification and Evaluation Review of Maximum Power Point Tracking Methods, „Sustainable Futures”, 2, 2020, DOI10.1016/j.sftr.2020.100020.