Śliniacznik
Biatas nigropectus[1] | |||
(Lafresnaye, 1850) | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
śliniacznik | ||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Zasięg występowania | |||
Śliniacznik[5] (Biatas nigropectus) – gatunek małego ptaka z rodziny chronkowatych (Thamnophilidae). Zasiedla jedynie atlantyckie lasy w południowo-wschodniej Brazylii i skrajnie północno-wschodniej Argentynie (prowincja Misiones). Jedyny przedstawiciel rodzaju Biatas; monotypowy[6].
Mierzy 18 cm, osiąga masę ciała 25–35 g. Samiec cechuje się czarną głową i trójkątnym śliniakiem (stąd nazwa), oddzielonymi od siebie białą obrożą. Reszta upierzenia jest brązowa, poza szarym spodem ciała. U samicy kasztanowa głowa i białe gardło, spód ciała płowy.
Pożywienie Biatas nigropectus stanowią pająki, a także mrówki i inne owady.
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) od 1994 roku klasyfikuje śliniacznika jako gatunek narażony (VU – Vulnerable). Liczebność populacji, według szacunków, zawiera się w przedziale 2500–9999 dorosłych osobników i ciągle maleje. Przyczyną spadków liczebności jest przekształcanie jego środowiska na tereny miejskie, rolnicze i przemysłowe[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Biatas nigropectus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Biatas, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2020-12-13] (ang.).
- ↑ White-bearded Antshrike (Biatas nigropectus). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-30)]. (ang.).
- ↑ a b Biatas nigropectus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Thamnophilini Swainson, 1824 (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-13].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Antbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-13]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Ptaki. Encyklopedia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, s. 350. ISBN 978-83-01-15733-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i materiały audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).