Przejdź do zawartości

155 mm haubica FH70

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z 155 mm haubica FH-70)
155 mm haubica FH-70
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 RFN
 Wielka Brytania
 Włochy[1]

Producent

Rheinmetall

Dane taktyczno-techniczne
Kaliber

155 mm[1]

Długość lufy

6,022 m[1]

Donośność

24 700 m (pocisk zwykły)
31 500 m (z dodatkowym napędem rakietowym)[1]

Długość

9,8 m (w położeniu marszowym z lufą skierowaną do tyłu)
12,43 (bojowym)[1]

Szerokość

2,204 m ( w położeniu marszowym)
9,8 m (w bojowym)[1]

Wysokość

2,56 m (w położeniu marszowym)
2,192 ( w bojowym)[1]

Masa

9,3 t.[1]

Kąt ostrzału

-5° do +70° (w pionie)
56° (w poziomie)[1]

Szybkostrzelność

6 strz./min.[1]

Obsługa

7-8 żołnierzy[1]

Czas przejścia w położenie bojowe

4 min.[1]

Prędkość marszowa

100 km/h[1]

155 mm haubica FH-70 – holowana haubica polowa opracowana przez RFN, Wielką Brytanię i Włochy[1].

W 1978 w państwach tych haubica została wprowadzona do uzbrojenia, a producentem jej jest firma Rheinmetall[1].

Wyposażona została w lufę jednolitą samowzmocnioną, która zakończona jest dwukomorowym hamulcem wylotowym zmniejszającym energię zespołu odrzutowego o 35%. Posiada zamek klinowy o pionowym ruch klina, który w położeniu otwartym zamka wysunięty jest do góry[1]. Oporopowrotnik hydropneumatyczny umożliwiający zmianę długości odrzutu. Odciążacz pneumatyczny, a kołyska typu korytkowego z wmontowanym w tylnej części układem zmechanizowanego zasilania amunicją. Ma dwuogonowe łoże. Do strzelania osadzona na platformie ogniowej[1].

W pozycji marszowej lufa z łożem górnym obrócona jest do tyłu o 180° w stosunku do łoża dolnego i mocowana do ogonów. Haubica może się przemieszczać w takim położeniu samodzielnie na krótkie odległości z prędkością 16 km/h[1]. Służy do tego napęd pomocniczy. Holowana jest ciągnikiem marki MAN (RFN), FIAT 6605 TM (Włochy) i Foden (Wielka Brytania). Oprócz amunicji standardowej NATO kalibru 155 mm jest przystosowana do wystrzeliwania pocisków kierowanych Copperhead[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s Ciepliński i Woźniak 1994 ↓, s. 68.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak: Encyklopedia współczesnej broni palnej (od połowy XIX wieku). Warszawa: Wydawnictwo „WIS”, 1994, s. 68. ISBN 83-86028-01-7.