16 Dywizjon Artylerii Ciężkiej
| ||
Historia | ||
Państwo | ![]() | |
Sformowanie | 1939 | |
Rozformowanie | 1939 | |
Dowódcy | ||
Pierwszy | ppłk Stanisław Ostapowicz | |
Działania zbrojne | ||
kampania wrześniowa | ||
Organizacja | ||
Dyslokacja | Grudziądz | |
Rodzaj sił zbrojnych | Wojska lądowe | |
Rodzaj wojsk | artyleria | |
Podległość | 16 Dywizja Piechoty |
16 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (16 dac) – pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.
Dywizjon został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z 30 grudnia 1938 roku poprzez wydzielenie jednego dywizjonu ze składu 8 pułku artylerii ciężkiej z Torunia i przeniesienie do koszar przy placu ćwiczeń w Grupie. Dywizjon osiągnął zdolność bojową w maju 1939 roku. Był organiczną jednostką artylerii 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty. W marcu 1939 stacjonował w Grudziądzu[1]
W kampanii wrześniowej walczył w składzie macierzystej dywizji (Armia „Pomorze”).
Organizacja i obsada personalna w 1939[edytuj | edytuj kod]
Obsada personalna w marcu 1939 roku[1][a]:
- dowódca – ppłk Ostapowicz Stanisław Jerzy
- z-ca dowódcy i oficer zwiadowczy – mjr Klimko Kazimierz Julian
- adiutant – kpt. Skaza Józef Franciszek
- dowódca plutonu łączności – kpt. Kolowrocki Wiktor
- dowódca 1 baterii – por. Opolski Teodor Włodzimierz
- dowódca 2 baterii – kpt. Buderawski Lech Piotr
- dowódca plutonu – por. Wierzchowski Wacław
Organizacja i obsada personalna 1 września 1939
- dowódca – ppłk Stanisław Ostapowicz
- adiutant – kpt. Józef Skaza
- oficer zwiadowczy – kpt. Wiktor Kołowrocki
- oficer obserwacyjny – NN
- oficer łączności – por. Wacław Wierzchowski
- oficer łącznikowy – NN
- płatnik – ppor. rez. Telesfor Dębski
- oficer żywnościowy – ppor. rez. Edmund Zagrodzki
- lekarz – por. dr Dobrosław Julian Wyrwicki
- lekarz weterynarii – ppor. rez. lek. wet. Ludwik Makowski
1 bateria (trzy 155 mm haubice wz. 1917)
- dowódca – por. Teodor Włodzimierz Opolski
- oficer zwiadowczy – por. rez. Eugeniusz Ludwik Grochowski
- oficer ogniowy – por. Władysław Jaworowski
- dowódca I plutonu – ppor. Mieczysław Karol Rosół
- dowódca II plutonu – ogn. pof. Augustyn Tarchała
2 bateria (trzy 105 mm armaty wz. 1913)
- dowódca 2 baterii – kpt. Lech Piotr Buderawski
- oficer zwiadowczy – por. rez. Zdzisław Orpiszewski
- oficer ogniowy – por. Franciszek Dwer
- dowódca I plutonu – ogn. pchor. Władysław Białousz
- dowódca II plutonu – plut. pchor. rez. Włodzimierz Horbaczewski
pluton łączności
- dowódca - por. Wacław Wierzchowski
kolumna amunicyjna
- dowódca – por. rez. Czesław Janowski
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 756.
- ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914 - 1939. Londyn: 1975.
- Roman Łoś: Artyleria polska 1914-1939. Warszawa: Bellona, 1991. ISBN 83-11-07772-X.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
|