16 Dywizjon Artylerii Ciężkiej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
16 Dywizjon Artylerii Ciężkiej
Historia
Państwo  II Rzeczpospolita
Sformowanie 1939
Rozformowanie 1939
Dowódcy
Pierwszy ppłk Stanisław Ostapowicz
Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja Grudziądz
Rodzaj sił zbrojnych Wojska lądowe
Rodzaj wojsk artyleria
Podległość 16 Dywizja Piechoty
Dywizjon walczył w składzie 16 DP

16 Dywizjon Artylerii Ciężkiej (16 dac) – pododdział artylerii ciężkiej Wojska Polskiego.

Dywizjon został sformowany na podstawie rozkazu Ministra Spraw Wojskowych z 30 grudnia 1938 roku poprzez wydzielenie jednego dywizjonu ze składu 8 pułku artylerii ciężkiej z Torunia i przeniesienie do koszar przy placu ćwiczeń w Grupie. Dywizjon osiągnął zdolność bojową w maju 1939 roku. Był organiczną jednostką artylerii 16 Pomorskiej Dywizji Piechoty. W marcu 1939 stacjonował w Grudziądzu[1]

W kampanii wrześniowej walczył w składzie macierzystej dywizji (Armia „Pomorze”).

Organizacja i obsada personalna w 1939[edytuj | edytuj kod]

Obsada personalna w marcu 1939 roku[1][a]:

  • dowódca – ppłk Ostapowicz Stanisław Jerzy
  • z-ca dowódcy i oficer zwiadowczy – mjr Klimko Kazimierz Julian
  • adiutant – kpt. Skaza Józef Franciszek
  • dowódca plutonu łączności – kpt. Kolowrocki Wiktor
  • dowódca 1 baterii – por. Opolski Teodor Włodzimierz
  • dowódca 2 baterii – kpt. Buderawski Lech Piotr
  • dowódca plutonu – por. Wierzchowski Wacław

Organizacja i obsada personalna 1 września 1939

dowództwo

  • dowódca – ppłk Stanisław Ostapowicz
  • adiutant – kpt. Józef Skaza
  • oficer zwiadowczy – kpt. Wiktor Kołowrocki
  • oficer obserwacyjny – NN
  • oficer łączności – por. Wacław Wierzchowski
  • oficer łącznikowy – NN
  • płatnik – ppor. rez. Telesfor Dębski
  • oficer żywnościowy – ppor. rez. Edmund Zagrodzki
  • lekarz – por. dr Dobrosław Julian Wyrwicki
  • lekarz weterynarii – ppor. rez. lek. wet. Ludwik Makowski

1 bateria (trzy 155 mm haubice wz. 1917)

  • dowódca – por. Teodor Włodzimierz Opolski
  • oficer zwiadowczy – por. rez. Eugeniusz Ludwik Grochowski
  • oficer ogniowy – por. Władysław Jaworowski
  • dowódca I plutonu – ppor. Mieczysław Karol Rosół
  • dowódca II plutonu – ogn. pof. Augustyn Tarchała

2 bateria (trzy 105 mm armaty wz. 1913)

  • dowódca 2 baterii – kpt. Lech Piotr Buderawski
  • oficer zwiadowczy – por. rez. Zdzisław Orpiszewski
  • oficer ogniowy – por. Franciszek Dwer
  • dowódca I plutonu – ogn. pchor. Władysław Białousz
  • dowódca II plutonu – plut. pchor. rez. Włodzimierz Horbaczewski

pluton łączności

  • dowódca - por. Wacław Wierzchowski

kolumna amunicyjna

  • dowódca – por. rez. Czesław Janowski
 Osobny artykuł: Struktura dywizjonu artylerii ciężkiej we wrześniu 1939.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 756.
  2. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. VI.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Karol Lucjan Galster: Księga Pamiątkowa Artylerii Polskiej 1914 - 1939. Londyn: 1975.
  • Roman Łoś: Artyleria polska 1914-1939. Warszawa: Bellona, 1991. ISBN 83-11-07772-X.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=16_Dywizjon_Artylerii_Ciężkiej&oldid=56404647”