1992–2012 The Anthology
| Wykonawca kompilacji | ||||
| Underworld | ||||
| Wydany |
4 grudnia 2011 | |||
|---|---|---|---|---|
| Nagrywany |
1992–2011 | |||
| Gatunek | ||||
| Długość |
3:38:18 | |||
| Wydawnictwo |
Underworldlive.com, Cooking Vinyl | |||
| Producent | ||||
| Oceny | ||||
| Album po albumie | ||||
| ||||
1992–2012 The Anthology – album kompilacyjny zespołu Underworld, wydany 4 grudnia 2011 roku, zawierający jego największe przeboje z lat 1992–2011.
Album
[edytuj | edytuj kod]Zawartość i wydania
[edytuj | edytuj kod]Trzypłytowa antologia 1992–2012 zastępuje dwupłytową 1992–2002 i jest obszernym przeglądem dokonań drugiego wcielenia Underworld. Została ona wydana równocześnie z A Collection, jednopłytowym wydawnictwem zawierającym krótsze wersje przebojów zespołu z 1992–2012, a zarazem utwory, które na tymże wydawnictwie zostały pominięte, takie jak: „Beebop Hurry”, „Downpipe”, „The First Note Is Silent” i „King of Snake”. Na trzecim dysku znalazły się rzadkie nagrania, w tym strony B singli, utwory bonusowe z płyt wydanych tylko w Japonii i inne nagrania z kompilacji. Do kartonowego opakowania została dołączona błyszcząca, zapakowana w zdjęcia książeczka. Informacje o utworach są lakoniczne, nie ma żadnych informacji o wydawnictwie, ale większość zdjęć ma daty i miejsca ich zrobienia[1].
Album ukazał się najpierw jako digital download 4 grudnia 2011 roku w Wielkiej Brytanii nakładem Underworldlive.com[2]. 28 grudnia został wydany w Japonii w formie potrójnej płyty CD[3], 23 stycznia 2012 roku wyszedł w takie samej formie w Wielkiej Brytanii i Europie[4], a 31 stycznia nakładem Cooking Vinyl – w Stanach Zjednoczonych[5].
Lista utworów
[edytuj | edytuj kod]
Digital download[edytuj | edytuj kod]Lista według Discogs[2]:
|
Płyta CD[edytuj | edytuj kod]Lista według Discogs[4]: CD 1:
CD 2:
CD 3:
|
- autorzy: – Darren Emerson (utwory: CD 1: 1–7, CD 2: 2, 5, CD 3: 3, 4, 6), Lincoln Barrett (CD 2: 9), Karl Hyde, Rick Smith
- producent – Rick Smith, Lincoln Barrett („Scribble”)
- wykonawca – Underworld
- mastering – Miles Showell
- okładka – Tomato
- producent wykonawczy – Steven Hall
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Opinie krytyków
[edytuj | edytuj kod]| Oceny łączne | |
|---|---|
| Publikacja | Ocena |
| Album of the Year | 80/100[6] |
| Metacritic | 88/100[7] |
| Recenzje | |
| Publikacja | Ocena |
| AllMusic |  [1]
|
| The Irish Times |  [8]
|
| Pitchfork | 7.0/10[9] |
| PopMatters | 8/10[10] |
| Q |  [7]
|
| RYM | 3.84/5[11] |
| Uncut | 8/10[7] |
| Under the Radar | 6/10[12] |
Album zyskał powszechne uznanie na podstawie 5 recenzji krytycznych[7].
„Lata 1992–2002 to niekoniecznie porywająca nowość dla stałych fanów, składająca się w zasadzie z tych wielkich, najważniejszych momentów” – zauważa Ian Mathers z magazynu PopMatters dodając: „O ile jako fan nie miałeś jeszcze 'Dirty' (tylko wczesny instrumentalny miks monumentalnego 'Dirty Epic', który oczywiście też tu się znalazł), czy kilku singli jak 'Bigmouth', 'Spikee' i '8 Ball', to prawdopodobnie miałeś wszystko na tych dwóch płytach, i to w takiej samej formie. A dla nowicjuszy, no cóż, były wszystkie najważniejsze momenty, choć te dwa zapchane po brzegi dyski zmieściły tylko 16 utworów. To był Underworld w najlepszym wydaniu” – ocenia recenzent dając wydawnictwu 8 punktów[10].
Złożona z 25 utworów Antologia stała się dla Jessa Harvella z magazynu Pitchfork okazją do refleksji na temat roli zespołu w przejściu od synth-popu z końca lat 80. do acid-house’u, techno, trance’u i progressive house’u i jego dokonań, których symbolem stały się takie utwory jak 'Born Slippy .NUXX' czy 'Dark & Long (Dark Train)'. „Underworld wyspecjalizował się w tego rodzaju muzyce tanecznej, która czuła się ograniczona w małej przestrzeni klubowej, na płytach z wystarczającą przestrzenią i głębią. Kilka z największych płyt Underworld, w muzycznym znaczeniu tego słowa, zostało nagranych i wydanych w czasie, gdy byli oni rzeczywiście wzrastającą siłą napędową klubów i sensacją w prasie muzycznej dla szerszego świata, zwłaszcza w Ameryce” – konstatuje autor[9].
„Główną rzeczą, która wyróżnia Anthology spośród innych kolekcji jest jej trzeci dysk. Ten dysk, skierowany do zagorzałych wielbicieli, zawiera dziewięć rzadkich i/lub niewydanych utworów. Te wybory to niezwykli reprezentanci Underworld” – uważa Lily Moayeri z magazynu Under the Radar dodając, iż ze względu na to powinien on być dostępny oddzielnie[12].
Listy tygodniowe
[edytuj | edytuj kod]| Kraj | Lista | Pozycja |
|---|---|---|
| Belgia | Ultratop (Flandria) | 78[13] |
| Belgia | Ultratop (Walonia) | 85[14] |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Andy Kellman: 1992-2012 – Underworld. AllMusic. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ a b Underworld – 1992–2012 The Anthology. Discogs. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ Underworld – 1992–2012 The Anthology. Discogs. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ a b Underworld – 1992–2012 The Anthology. Discogs. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ Discogs: Underworld – 1992–2012 The Anthology. www.discogs.com. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ Album of the Year: Underworld – Anthology: 1992 – 2012. Album of the Year. [dostęp 2023-08-09]. (ang.).
- ↑ a b c d Metacritic: 1992-2012 by Underworld. Metacritic. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ Jim Carroll: Underworld: 1992 to 2012 Anthology. The Irish Times. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ a b Jess Harvell: Underworld: Anthology: 1992 to 2012. Pitchfork. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ a b Ian Mathers: Underworld: A Collection / 1992-2012: The Anthology. PopMatters. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ RYM: 1992-2012: The Anthology by Underworld 1992-2002. rateyourmusic.com. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ a b Lily Moayeri: Underworld: 1992 – 2012 Anthology. Under the Radar. [dostęp 2022-10-01]. (ang.).
- ↑ ULTRATOP & Hung Medien / hitparade.ch: Underworld – 1992-2012 The Anthology. ultratop.be. [dostęp 2022-10-01]. (niderl.).
- ↑ ULTRATOP & Hung Medien / hitparade.ch: Underworld – 1992-2012 The Anthology. ultratop.be. [dostęp 2022-10-01]. (fr.).