3 Kaszubski Dywizjon Lotniczy
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Nazwa wyróżniająca |
Kaszubski |
| Tradycje | |
| Święto | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
kmdr ppor. pil. Mirosław Jankowski |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
3 Kaszubski Dywizjon Lotniczy – pododdział lotnictwa Marynarki Wojennej. Funkcjonował w strukturze Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej w latach 1996 – 2002.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Rodowód 3 Dywizjonu Lotniczego jest nierozerwalnie związany z 7 Pułkiem Lotnictwa Specjalnego. W wyniku reorganizacji 7 PLS z dniem 1 stycznia 1996 roku został utworzony 3 Dywizjon Lotniczy i 5 Batalion Zabezpieczenia. Tym samym zakończył się proces formowania Brygady Lotnictwa Marynarki Wojennej. W wyniku kolejnej restrukturyzacji lotnictwa Marynarki Wojennej z początkiem 2003 roku, dywizjon został przeformowany w 30 Eskadrę Lotniczą.
Dowódcy[edytuj | edytuj kod]
- kmdr ppor. pil. Mirosław Jankowski
- kmdr por pil. dypl. W. Kilarski
W dniu 30 sierpnia 1997 roku podczas uroczystej zbiórki jednostka otrzymała Sztandar ufundowany przez społeczeństwo gmin kaszubskich: Bytów i Sierakowice. Sztandar z rąk dowódcy Marynarki Wojennej admirała Ryszarda Łukasika odebrał dowódca dywizjonu[1]. Na podstawie decyzji Nr 155/MON z dnia 2 września 1997 dywizjon przejął dziedzictwo i stał się kontynuatorem tradycji następujących jednostek:
- klucz samolotów szturmowych Eskadry Lotniczej Marynarki Wojennej 1948-1949
- 30 Pułk Lotnictwa Marynarki Wojennej 1949-1957
- 30 Pułk Lotnictwa Szturmowego Marynarki Wojennej 1957-1960
- 30 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego Marynarki Wojennej 1960-1967
- 7 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Szturmowego Marynarki Wojennej 1967-1982
- 7 Pułk Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego Marynarki Wojennej 1982-1987
- 7 Pułk Lotnictwa Specjalnego Marynarki Wojennej 1987-1996
Na podstawie tej samej decyzji dywizjon przyjął nazwę wyróżniająca "Kaszubski", a doroczne Święto jednostki ustalono na dzień 28 sierpnia.
Wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
W skład dywizjonu wchodziły dwie eskadry:
- eskadra A (rozpoznawcza) – na samolotach TS-11R
- eskadra B (patrolowo-rozpoznawcza) – na samolotach An-28 i An-2
Dywizjon był jednostką przeznaczoną do:
- prowadzenia rozpoznania operacyjno-taktycznego obiektów nawodnych;
- naprowadzania na wykryte obiekty sił uderzeniowych Marynarki Wojennej;
- wykonywania zadań transportowo-łącznikowych;
- wykonywania zadań ratowniczych na lądzie i morzu.
Dywizjon używał samolotów rozpoznawczych TS-11R do końca swojego istnienia, zostały one wycofane z lotnictwa Marynarki wkrótce po jego rozformowaniu, 25 lutego 2003 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mieczysław Serafin, Polska Marynarka Wojenna 1945-2007 kronika wydarzeń, Zespół Redakcyjno Wydawniczy MW, Gdynia 2008. (ISBN 978-83-88698-03-3)
- ↑ Pożegnanie samolotów odrzutowych w MW. „Morza, Statki i Okręty”. Nr 2/2003. VIII (39), s. 9, 2003.