Aberracje Seidla

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aberracje Seidla − pięć rodzajów aberracji optycznych, uwidaczniających się w soczewkowych układach optycznych o symetrii sferycznej dla światła monochromatycznego (jednobarwnego). Jest to pięć podstawowych rodzajów aberracji niechromatycznych.

Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego matematyka, fizyka i astronoma Philippa Ludwiga von Seidla, który w 1856 roku opisał te rodzaje wad w oparciu o matematyczną analizę zagadnień optyki[1][2].

Wadami tymi są:

  1. aberracja sferyczna
  2. koma
  3. astygmatyzm
  4. krzywizna pola
  5. dystorsja.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Terminologia związana z optyką. Canon Inc. Lens Products Group.
  2. Wady soczewek. [w:] Laboratorium optyki geometrycznej i instrumentalnej (specjalność optometria) [on-line]. Wydział Fizyki, Uniwersytet Warszawski.