Adamiec (nazwisko)
Adamiec (forma żeńska: Adamiec, liczba mnoga: Adamcowie) – polskie nazwisko.
Etymologia nazwiska[edytuj | edytuj kod]
Notowane od 1671 roku[1]. Nazwisko pochodzi prawdopodobnie od imienia Adam (→ Adami–ec)[1]. Adam, to imię biblijne występujące w Polsce bardzo często od XII wieku[1][2]. Geneza imienia nie jest jednoznaczna, być może pochodzi od hebrajskiego adhamah → ziemia lub od sumeryjskiego ada–mu → mój ojciec, albo od akadyjskiego ad–mu → narodzenie, czy też od arabskiego adama → przylgnąć[3].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Na początku lat 90. XX wieku w Polsce mieszkały 6244 osoby o tym nazwisku, najwięcej w dawnym województwie: katowickim – 1255, kieleckim – 656 i radomskim – 543[4]. W 2002 roku według bazy PESEL mieszkało w Polsce około 5835 osób o nazwisku Adamiec, najwięcej w Warszawie i powiecie kieleckim[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Kazimierz Rymut: Nazwiska Polaków • Słownik historyczno-etymologiczny. T. I. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1999, s. 1.
- ↑ Witold Taszycki: Słownik staropolskich nazw osobowych. T. I. Wrocław: Instytut Języka Polskiego PAN, 1965, s. 11-13.
- ↑ Maria Malec: Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych. T. II. Kraków: Dom Wydawnictw Naukowych s.c., 1995, s. 3.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk współcześnie w Polsce używanych. T. 1. Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 1992-1994, s. 9.
- ↑ Kazimierz Rymut: Słownik nazwisk używanych w Polsce na początku XXI wieku (wydanie II poprawione)(CD-ROM). Kraków: Instytut Języka Polskiego PAN, 2005.