Aerofagia

Zaburzenia wegetatywne występujące pod postacią somatyczną

Klasyfikacje
ICD-10	F45.3 Psychogenna aerofagia
MeSH	D000334

Aerofagia (łykawica, łac. i ang. aerophagia) – zaburzenie czynnościowe przewodu pokarmowego, polegające na połykaniu powietrza prowadzącym do odbijania; objaw chorobowy, pojawiający się często u osób chorych na nerwicę.

Odbijanie powietrza w aerofagii jest zwykle nieświadome. W badaniu przeprowadzonym przez Alberta J. Bredenoorda i wsp. nazwano je "odbijaniem nadżołądkowym". W badaniu tym zastosowano impedancję przełykową i wykazano, że po połknięciu powietrze szybko przedostaje się do przełyku i następnie z powrotem do jamy ustnej. Nie dochodzi do rozluźnienia dolnego zwieracza przełyku. Ten typ odbijania jest charakterystyczny tylko dla aerofagii.

Kryteria rozpoznania

Według Kryteriów rzymskich III aerofagia należy do zaburzeń odbijania i zaliczana jest do zaburzeń czynnościowych żołądka i dwunastnicy. Początek objawów musi występować co najmniej 6 miesięcy przed postawieniem diagnozy. Konieczne jest spełnienie obu poniższych warunków przez co najmniej 3 miesiące:

• uciążliwe, nawracające odbijanie co najmniej kilka razy w tygodniu
• obiektywnie zaobserwowane lub zmierzone połykanie powietrza

Różnicowanie

Aerofagia jest zazwyczaj łatwa do rozpoznania na podstawie informacji uzyskanych od pacjenta i nie wymaga dodatkowej diagnostyki. Niekiedy zaburzenie wymaga różnicowania z przebiegającą czasem z nadmiernym odbijaniem chorobą refluksową przełyku, wówczas pomocna może być pH-metria lub włączenie do leczenia inhibitorów pompy protonowej, łagodzących objawy w chorobie refluksowej, a niemających wpływu na aerofagię. Ponadto zaburzenie to należy różnicować z dyspepsją, zespołem przeżuwania, zaburzeniami lękowymi i depresyjnymi.

Leczenie

• wytłumaczenie choremu mechanizmu zaburzenia, uspokojenie pacjenta
• modyfikacja diety (odstawienie cukierków do ssania, gumy do żucia oraz napojów gazowanych, zalecenie połykania niewielkich kęsów pokarmu i wolniejszego jedzenia)
• psychoterapia behawioralna

Skuteczność powyższych form terapii jest niepewna.

Bibliografia

• Dorota Ksiądzyna: Zaburzenia czynnościowe żołądka i dwunastnicy. W: Leszek Paradowski (red.): Zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego. Wrocław: Cornetis sp. z o.o., 2007, s. 102–4. ISBN 83-919540-8-0.
• Choroby czynnościowe przewodu pokarmowego. Wytyczne rzymskie III.. „Medycyna Praktyczna”. 8/2007 (wydanie specjalne), s. 20–1, 2007. Kraków: Medycyna Praktyczna. ISSN 0867-499X. (pol.). 
• Rome III Diagnostic Criteria for Functional Gastrointestinal Disorders. romecriteria.org, 2006. s. 888. [dostęp 2009-12-03]. (ang.).

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.