Aipysurus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aipysurus[1]
Lacépède, 1804[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – krępacz olbrzymi (A. laevis)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

zauropsydy

Podgromada

diapsydy

Rząd

łuskonośne

Podrząd

węże

Infrarząd

Alethinophidia

Nadrodzina

Elapoidea

Rodzina

zdradnicowate

Rodzaj

Aipysurus

Typ nomenklatoryczny

Aipysurus laevis Lacépède, 1804

Synonimy
Gatunki

zobacz opis w tekście

Aipysurusrodzaj węży z rodziny zdradnicowatych (Elapidae).

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w wodach Oceanu Indyjskiego i Spokojnego[8].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Aipysurus: gr. αιπυς aipus „wysoki”[9]; ουρα oura „ogon”[10].
  • Stephanohydra: gr. στεφανος stephanos „diadem, korona”, od στεφανοω stephanoō „koronować”[11]; υδρα hudra „wąż morski”[12]. Gatunek typowy: Stephanohydra fusca von Tschudi, 1837.
  • Hypotropis: gr. ὑπο hupo „pod, poniżej”[13]; τροπις tropis, τροπιδος tropidos „kil statku”[14]. Gatunek typowy: Hypotropis jukesii J.E. Gray, 1846 (= Aipysurus laevis Lacépède, 1804).
  • Tomogaster: gr. τομος tomos „ostry, tnący”, od τεμνω temnō „ciąć”[15]; γαστηρ gastēr, γαστρος gastros „brzuch”[16]. Gatunek typowy: Tomogaster eydouxii J.E. Gray, 1849.
  • Pelagophis: gr. πελαγος pelagos „morze”[17]; οφις ophis, οφεως opheōs „wąż”[18]. Gatunek typowy: Pelagophis lubricus Peters & Doria, 1878 (= Aipysurus duboisi Bavay, 1869).
  • Smithohydrophis: Malcolm Arthur Smith (1875–1958), brytyjski herpetolog i lekarz pracujący na Półwyspie Malajskim; rodzaj Hydrophis Latreille, 1801[7]. Gatunek typowy: Aipysurus apraefrontalis M.A. Smith, 1926.

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Aipysurus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. B.G. de Lacépède. Mémoire sur plusieurs animaux de la Nouvelle- Hollande dont la description n’a pas encore été publiée. „Annales du Muséum d’Histoire Naturelle”. 4 (21), s. 197, 1804. (fr.). 
  3. J.J. von Tschudi. Neues Genus von Wasserschlangen. „Archiv für Naturgeschichte”. 3 (1), s. 335, 1837. (niem.). 
  4. J.E. Gray. A new genus of Sea-Snake from Port Essington. „The Annals and Magazine of Natural History”. 18, s. 284, 1846. (ang.). 
  5. J.E. Gray: Catalogue of the specimens of snakes in the collection of the British museum. London: Printed by order of the Trustees, 1849, s. 59. (ang.).
  6. W. Peters & G. Doria. Catalogo dei Rettili e dei Batraci raccolti da O. Beccari, L.M. d’Albertis A.A. Bruijn nella sotto-regione Austro-Malese. „Annali del Museo Civico di Storia Naturale di Genova”. 13, s. 413, 1878. (wł.). 
  7. a b V.E. Kharin. A review of sea snakes of the genus Aipysurus (Serpentes, Hydrophiidae). „Zoologicheskii Zhurnal”. 60 (2), s. 262, 1981. (ros.). 
  8. a b P. Uetz & J. Hallermann: Genus: Aipysurus. The Reptile Database. [dostęp 2018-05-22]. (ang.).
  9. Jaeger 1944 ↓, s. 10.
  10. Jaeger 1944 ↓, s. 247.
  11. Jaeger 1944 ↓, s. 221.
  12. Jaeger 1944 ↓, s. 106.
  13. Jaeger 1944 ↓, s. 107.
  14. Jaeger 1944 ↓, s. 243.
  15. Jaeger 1944 ↓, s. 239.
  16. Jaeger 1944 ↓, s. 97.
  17. Jaeger 1944 ↓, s. 164.
  18. Jaeger 1944 ↓, s. 154.
  19. a b W. Jaroniewski: Węże jadowite świata. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1984, s. 53. ISBN 83-02-00977-6.
  20. Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 411. ISBN 83-01-14344-4.
  21. K.L. Sanders, A.R. Rasmussen, J. Elmberg, Mumpuni, M. Guinea, P. Blias, M.S.Y. Lee & B.G. Fry. Aipysurus mosaicus, a new species of egg-eating sea snake (Elapidae: Hydrophiinae), with a redescription of Aipysurus eydouxii (Gray, 1849). „Zootaxa”. 3431, s. 1–18, 2012. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]