Aklamacja po przeistoczeniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Aklamacja po Przeistoczeniu – część mszy świętej według rytu rzymskokatolickiego, następującą zaraz po Przeistoczeniu.

Jest to wyznanie Tajemnicy Wiary (Misterium Fidei), że Chrystus umarł na krzyżu i zmartwychwstał dla zbawienia każdego człowieka, jak wcześniej zapowiedział, oraz że na końcu czasów przyjdzie powtórnie, aby pokonać ostatecznie zło. Nowe Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego mówi wyraźnie, że aklamację wypowiada lud w pozycji stojącej[1].

Aktualnie w Polsce używa się czterech formuł[2]:

1. Kapłan: Oto wielka tajemnica wiary. Wierni: Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie, i oczekujemy Twego przyjścia w chwale.

2. Kapłan: Wielka jest tajemnica naszej wiary. Wierni: Ile razy ten chleb spożywamy, i pijemy z tego kielicha głosimy śmierć Twoją, Panie, oczekując Twego przyjścia w chwale.

3. Kapłan: Uwielbiajmy tajemnicę wiary. Wierni: Panie, Ty nas wybawiłeś, przez krzyż i zmartwychwstanie swoje, Ty jesteś Zbawicielem świata.

4. Kapłan: Tajemnica wiary. Wierni: Chrystus umarł, Chrystus zmartwychwstał, Chrystus powróci.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kongregacja ds Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów: OGÓLNE WPROWADZENIE DO MSZAŁU RZYMSKIEGO. 2002.
  2. ↑ Konferencja Episkopatu Polski: Mszał rzymski dla diecezji polskich. Poznań: PALLOTTINUM, 1979, s. 331*. ISBN 83-7014-026-2.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Aklamacja_po_przeistoczeniu&oldid=64650365”