Przejdź do zawartości

Al McCoy (1894–1966)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy amerykańskiego boksera wagi średniej. Zobacz też: inne osoby o tym nazwisku.
Al McCoy
Alexander Rudolph
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

23 października 1894
Rosenhayn

Data i miejsce śmierci

22 sierpnia 1966
Los Angeles

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

173 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

średnia

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

157

Zwycięstwa

31

Przez nokauty

27

Porażki

13

Remisy

6

Multimedia w Wikimedia Commons

Al McCoy, właśc. Alexander Rudolph (ur. 23 października 1894 w Rosenhayn w stanie New Jersey, zm. 22 sierpnia 1966 w Los Angeles[1]) – amerykański bokser, były zawodowy mistrz świata kategorii średniej.

Był pierwszym zawodnikiem leworęcznym, który został zawodowym mistrzem świata[2].

Pochodził z żydowskiej rodziny. Jego ojciec był koszernym rzeźnikiem[3]. Pierwsze walki zawodowe stoczył w 1910. Przybrał irlandzki przydomek, by jego rodzice nie zorientowali się, że został bokserem. Większość pojedynków pięściarskich toczył w formule no decision. Wśród znanych zawodników, z którymi się mierzył, byli Soldier Bartfield w 1913 i Mike Gibbons w 1914. Z pierwszym z nich zdaniem prasy wygrał, a z drugim przegrał. Jego bokserskim managerem był Dan Morgan[4].

28 lutego 1914 McCoy stoczył wyrównaną walkę z Joe Chipem. Uzgodniono, że pięściarze ci zmierzą się w rewanżu, ale Joe Chip krótko przed walką zachorował i zastąpił go jego brat George Chip, który był zawodowym mistrzem świata wagi średniej. 7 kwietnia 1914 w Nowym Jorku McCoy niespodziewanie znokautował Chipa w 1. rundzie i został nowym mistrzem świata[5].

Jako mistrz świata McCoy walczył no decision, więc mógł stracić tytuł tylko w razie porażki przed czasem. Nie jest jasne, w których pojedynkach tytuł mistrzowski był stawką; poniżej jest prawdopodobna lista tych walk:

Data Miejsce Oponent Wynik Źródło
1914-05-08 8 maja 1914(dts) South Norwalk George Pearsall nokaut w 1. rundzie [6]
1914-05-21 21 maja 1914(dts) Nowy Jork Billy Murray no decision [7]
1914-06-11 11 czerwca 1914(dts) Nowy Jork Billy Murray no decision [8]
1914-10-13 13 października 1914(dts) Nowy Jork Willie Lewis no decision [9]
1914-10-19 19 października 1914(dts) Buffalo Willie „KO” Brennan no decision [10]
1914-12-22 22 grudnia 1914(dts) Nowy Jork Soldier Bartfield no decision [11]
1915-05-04 4 maja 1915(dts) Nowy Jork Jimmy Clabby no decision [12]
1915-05-31 31 maja 1915(dts) Nowy Jork Willie Martin no decision [13]
1915-09-09 9 września 1915(dts) Nowy Jork Young Ahearn no decision [14]
1917-04-30 30 kwietnia 1917(dts) Pittsburgh Harry Greb no decision [15]

W większości z tych walk McCoy był zdaniem prasy gorszym bokserem. Oprócz tego McCoy stoczył w tym czasie wiele innych bokserskich pojedynków. M.in. w 1915 i 1916 walczył z George’em Chipem, a w 1917 z Jackiem Dillonem (zdaniem prasy przegrał również te spotkania).

11 listopada 1917 w Nowym Jorku Mike O’Dowd odebrał McCoyowi tytuł mistrza świata nokautując go w 6. rundzie[16]. Po utracie mistrzostwa McCoy nadal walczył zawodowo, przeważnie no decision. W 1918 Harry Greb pokonał go na punkty. Jack Dillon dwukrotnie z nim walczył w 1918, a Leo Houck jeden raz w 1919. W 1919 McCoy został znokautowany przez Joe Chipa i Mike’a O’Dowda. Ostatnią walkę bokserską stoczył w 1924.

Później był trenerem bokserskim i grywał epizodyczne role w filmach[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Al McCoy (Alexander Rudolph) [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  2. ↑ Al McCoy (Al Rudolph) [online], International Jewish Sports Hall of Fame [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  3. ↑ a b A Look Back: Al McCoy [online], The Jewish Boxing Blog, 26 lutego 2011 [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  4. ↑ Dan Morgan [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  5. ↑ Barry J. Hugman, 1914-04-07 (158lbs) Al McCoy nd-w co 1 (10) George Chip, Broadway SC, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  6. ↑ Barry J. Hugman, 1914-05-08 (158lbs) Al McCoy nd-w co 1 (10) George Pearsall, New City AC, Roodner’s Hall, South Norwalk, Connecticut, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  7. ↑ Barry J. Hugman, 1914-05-21 (158lbs) Al McCoy nd-l pts 10 Billy Murray, Stadium AC, St Nicholas Rink, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  8. ↑ Barry J. Hugman, 1914-06-11 (158lbs) Al McCoy nd-l pts 10 Billy Murray, Stadium AC, St Nicholas Rink, Manhattan, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  9. ↑ Barry J. Hugman, 1914-10-13 (158lbs) Al McCoy nd-w rtd 5 (10) Willie Lewis, Broadway SC, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  10. ↑ Barry J. Hugman, 1914-10-19 (158lbs) Al McCoy nd-l pts 10 Willie KO Brennan, Broadway Auditorium, Buffalo, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  11. ↑ Barry J. Hugman, 1914-12-22 (158lbs) Al McCoy nd-l pts 10 Soldier Bartfield, Broadway SC, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  12. ↑ Barry J. Hugman, 1915-05-04 (158lbs) Al McCoy nd-l pts 10 Jimmy Clabby, Broadway SC, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  13. ↑ Barry J. Hugman, 1915-05-31 (158lbs) Al McCoy nd-drew 10 Silent Martin, Ebbets Field, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  14. ↑ Barry J. Hugman, 1915-09-09 (158lbs) Al McCoy nd-l pts 10 Young Ahearn, Ebbets Field, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  15. ↑ Barry J. Hugman, 1917-04-30 (158lbs) Al McCoy nd-l pts 10 Harry Greb, Exposition Hall, Pittsburgh, Pennsylvania, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  16. ↑ Barry J. Hugman, 1917-11-14 (158lbs) Mike O’Dowd nd-w rsc 6 (10) Al McCoy, Clermont Rink, Brooklyn, NYC, New York, USA [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Al_McCoy_(1894–1966)&oldid=66076944”