Al McCoy (1913–1989)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Al McCoy
Fleurent Alfred Lebrasseur
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1913
Winslow

Data śmierci

1 stycznia 1989

Obywatelstwo

Stany Zjednoczone

Wzrost

180 cm

Kategoria wagowa

ciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

167

Zwycięstwa

69

Przez nokauty

46

Porażki

17

Remisy

5

Al McCoy, właśc. Fleurent Alfred Lebrasseur (ur. 22 marca 1913 w Winslow w stanie Maine, zm. 1 stycznia 1989) – amerykański bokser, były pretendent do tytułu mistrza świata kategorii ciężkiej.

Rozpoczął karierę zawodowego boksera w 1928. Znaczną część pięściarskich pojedynków stoczył w formule no decision, w której zwycięstwo ogłaszano tylko w razie zakończenia walki przed czasem. Stopniowo toczył walki z coraz bardziej znanymi bokserami wagi półciężkiej i ciężkiej. Pokonał m.in. takich pięściarzy, jak Lou Brouillard w 1935[1], Bob Olin w 1935 i 1938, Tommy Loughran w 1936 (z którym także zremisował w tym roku) i Melio Bettina w 1940, natomiast pokonali go m.in. Vince Dundee w 1934, Bob Pastor w 1938 i 1939, Solly Krieger w 1940 i Billy Conn również w 1940.

16 grudnia 1940 w Bostonie zmierzył się z w walce o mistrzostwo świata w wadze ciężkiej z obrońcą tytułu Joe Louisem, ale został poddany na początku 6. rundy[2][3]. Potem stoczył tylko jedną walkę w 1942 i zakończył zawodowe uprawianie boksu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bouillard, McCoy to Clash Tonight. French-Canadian Fighters to Meet in Grudge Battle at Boston Garden. „Montreal Gazette”, s. 14, 1935-09-20. [dostęp 2015-06-23]. (ang.). 
  2. Barry J. Hugman, 1940-12-16 Joe Louis w rtd 6 (15) Al McCoy, The Garden, Boston, Massachusetts, USA - WORLD [online], boxrec.com [dostęp 2015-06-23] (ang.).
  3. Al McCoy [online], Boxing Biographies [dostęp 2015-06-23] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]