Przejdź do zawartości

Aleksandr Piczuszkin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksandr Piczuszkin
Bitcewski maniak
Szachownicowy morderca
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1974
Mytiszczi

Zawód, zajęcie

Stolarz

Aleksandr Jurjewicz Piczuszkin zwany Szachownicowym mordercą lub Bitcewskim maniakiem (ros. Александр Юрьевич Пичушкин) (ur. 9 kwietnia 1974 w Mytiszczi) – rosyjski seryjny morderca, który w latach 1992–2006, zamordował w Moskwie 48 osób. Piczuszkin zyskał swój przydomek, gdyż po każdym zabójstwie kładł na szachownicy numerek. Jak sam twierdził, chciał zapełnić wszystkie 64 pola. Później odwołał to, dodając, że zabijałby dalej do chwili zatrzymania go.

Piczuszkin był wychowywany przez matkę; ojciec porzucił rodzinę, gdy chłopiec miał 10 miesięcy. Od dziecka przejawiał zamiłowanie do szachów. Jako dziecko, Piczuszkin spadł z huśtawki i odniósł poważne obrażenia głowy, których efektem była trwała wada wymowy.

Pierwszą zbrodnię Piczuszkin popełnił, mając 18 lat, zamordował wtedy kolegę z klasy. Na miejsce swoich zbrodni wybrał Park Bitcewski w Moskwie. Zagadywał ofiary, zwabiał w zarośla i tam brutalnie mordował młotkiem. Piczuszkin wpadł w lecie 2006 roku, po zabójstwie swojej dziewczyny, 36-letniej Mariny Moskalowej. W kieszeni ofiary milicja znalazła bilet metra. Na jego podstawie odszukano nagrania ze stacji moskiewskiego metra, gdzie został sfilmowany ze swoją ofiarą. Po pewnym czasie został aresztowany przez milicję. Początkowo nie przyznawał się do winy, jednak z czasem przyznał się do 61 zabójstw. Mówił, że zabijając wprowadzał swoje ofiary do innego świata. Twierdził, że pierwsza zbrodnia jest jak pierwsza miłość i nigdy się jej nie zapomina. Na koniec dodał, że im bliżej zna się człowieka, tym większą przyjemność sprawia zabicie go.

W trakcie procesu Aleksandr Piczuszkin przyznał się do wszystkich zbrodni, o jakie go oskarżono. Twierdził ponadto, że dokonał jeszcze 12 innych zabójstw. Mówił, że mordując, czuł się jak Bóg, który ma władzę nad życiem i śmiercią. Wśród ofiar Aleksandra było wielu jego znajomych; tłumaczył ich zabicie tym, że chciał żyć samotnie. 29 października 2007 sędzia główny Władimir Usow odczytał wyrok skazujący Piczuszkina na dożywotnie więzienie. W trakcie odczytywania wyroku, sędzia zaznaczył, że przez pierwszych 15 lat będzie odbywać karę w pojedynczej celi. Wyrok nie zrobił na oskarżonym żadnego wrażenia. Matka jednej z ofiar Tatiana Femianowa powiedziała „On nawet jednym zabójstwem zasłużył na dożywocie”.

Ofiary Piczuszkina

[edytuj | edytuj kod]
Lp. Ofiara Wiek Data
1. Michaił Odiczuk 18 1992
2. Wiaczesław Klimow ? 23 maja 2001
3. Niezidentyfikowany ok. 60 22 czerwca 2001
4. Nikołaj Tichomirow 65 26 czerwca 2001
5. Nikołaj Filipow ? 29 czerwca 2001
6. Oleg Lwow 49 2 lipca 2001
7. G. Safonow ? 13 lipca 2001
8. Siergiej Pawłow 44 14 lipca 2001
9. Wiktor Elistratow ? 20 lipca 2001
10. Andriej Konowałcew ? 26 lipca 2001
11. Wiaczesław P. ? 18 stycznia 2002
12. Andriej Wesełowski ? 29 stycznia 2002
13. Jurij Czumakow 48 13 lutego 2002
14. Boris Niestierow 47 7 marca 2002
15. G. Czerwiakow ? 24 sierpnia 2002
16. Nikołaj Iliński ? 13 września 2002
17. W. Minajew ? 25 września 2002
18. S. Fiedorow ? 30 września 2002
19. A. Puszkow ? 2 listopada 2002
20. W. Dołmatow ? 12 listopada 2002
21. Wiktor Iljin 42 27 marca 2003
22. Igor Kasztanow 62 4 kwietnia 2003
23. W. Stanowoj ? 10 maja 2003
24. S. Czudin ? 22 maja 2003
25. Władimir Fomin 33 14 października 2004
26. Nikołaj Worobiew 31 15 października 2005
27. Nikołaj Zacharczenko 63 16 listopada 2005
28. Oleg Ławrienko ? 21 listopada 2005
29. Władimir Dudukin 73 28 listopada 2005
30. Nikołaj Kuragin 72 6 grudnia 2005
31. Wiktor Sołowiew 73 16 grudnia 2005
32. Boris Griszyn 64 19 grudnia 2005
33. Aleksandr Lewoczkin 51 26 grudnia 2005
34. Jurij Romaszkin 55 27 lutego 2006
35. Stiepan Wasilczenko 68 4 marca 2006
36. Mahmud Czołdoszew 24 24 marca 2006
37. Łarysa Kułygina 48 12 kwietnia 2006
38-48. Nie podano do publicznej wiadomości - 2001-2006

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]