Przejdź do zawartości

Alloryzja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alloryzja (ang. allorrhizy) – zjawisko wykształcania korzeni niezależnie od pędu. Jest typowe dla roślin okrytonasiennych, u których w zarodku można wyróżnić wyraźny biegun korzeniowy. Jednak u części jednoliściennych pomimo wykształcania zaczątków korzeni występuje tendencja do homoryzji[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Hejnowicz Zygmunt: Anatomia i histogeneza roślin naczyniowych. Organy wegetatywne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 240. ISBN 83-01-13825-4.