Przejdź do zawartości

Alokacja kosztów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Alokacja kosztów – przypisanie wspólnych kosztów pośrednich do różnych jednostek, procesów lub produktów.

Alokacja kosztów jest zabiegiem rachunkowym, dokonywanym w celu uzyskania dokładniejszej informacji o rentowności prowadzonej działalności w rozbiciu na poszczególne jednostki, procesy lub produkty. Można wyróżnić trzy etapy alokacji.

Etapy alokacji

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zdefiniowanie obiektów kosztów. Organizacja określa, dla których jednostek, procesów czy produktów chce posiadać informacje o odpowiadających im kosztach pośrednich.
  2. Przypisanie kosztów wspólnych do obiektów kosztów (potrzeba identyfikacji kosztów wspólnych).
  3. Wybór metody alokacji kosztów wspólnych do obiektów kosztów. Istotny jest tutaj wybór podstawy alokacji – miernika działalności skorelowanego z kosztami wspólnymi, które muszą zostać rozdzielone do poszczególnych jednostek. Koszty wspólne są alokowane do obiektów kosztów przy wykorzystaniu podstawy alokacji, która ukazuje w przybliżeniu jak dany obiekt konsumuje wspólne zasoby, których koszty zużycia są rozdzielane.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • D. Dobija, M. Kucharczyk: Rachunkowość Zarządcza – Teoria, Praktyka, Aspekty behawioralne, Warszawa: Wyd. Akademickie i Profesjonalne, 2009, s. 159-162. ISBN 978-83-7644-016-3.