Ana Domeyko
| Data i miejsce urodzenia |
27 kwietnia 1902 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Rodzaj działalności |
Działalność społeczna |
| Przynależność |
Towarzystwo im. Fryderyka Chopina |
Ana Domeyko Alamos de Salazar, Anita Domeyko Alamos (ur. 27 kwietnia 1902, zm. 28 czerwca 2007 w Santiago) – chilijska działaczka społeczna, wnuczka Ignacego Domeyki[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ana Domeyko była wnuczką Ignacego Domeyki i Enriquety Sotomayor[2]. W 1929 poślubiła prawnika, Ciro Salazara Monroya[2]. Po ślubie, wraz z mężem wyjechała do Temuco[2], gdzie urodziła się ich pierwsza córka - Ana Maria Salazar Domeyko[2]. Po powrocie do Santiago, narodziło się trzech synów Any - Jaime, Ignacio i Alfonso[2].
Działalność społeczna[edytuj | edytuj kod]
Wraz z chilijską pianistką, Florą Guerrą[2], powołała Towarzystwo im. Fryderyka Chopina. Członkowie tego towarzystwa wielokrotnie brali udział w warszawskim międzynarodowym konkursie pianistycznym im. Fryderyka Chopina.
Po wybuchu II wojny światowej organizowała pomoc dla ludności okupowanej przez Niemców Polski, a zaraz po zakończeniu działań wojennych, w swoim domu przy ulicy Cueto 584 w Santiago, organizowała spotkania dla emigrantów[1], a także dla bezdomnych i potrzebujących[2]. W maju 1966 r. złożyła wizytę na pokładzie polskiego jachtu S/y Śmiały, odbywającego wyprawę naukową dookoła Ameryki Południowej, której celem były m.in. badania geologiczne w górach, gdzie niegdyś pracował jej dziedek, Ignacy Domeyko.
W 1987 roku, podczas wizyty Jana Pawła II w Chile, na jej ręce złożone zostało błogosławieństwo dla Polonii chilijskiej[1].
Zmarła w wieku 105 lat i została pochowana w grobowcu rodzinnym na stołecznym Cmentarzu Generalnym w Santiago[1].