Antycypacyjna polityka strukturalna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Antycypacyjna polityka strukturalna – jeden z kierunków polityki strukturalnej, obejmujący wszystkie przedsięwzięcia państwa zmierzające do ułatwiania przedsiębiorcom dostosowania się do nowych warunków gospodarowania w przyszłości. Głównym celem polityki antycypacyjnej jest ułatwienie przesunięć zasobów kapitału i pracy do gałęzi wzrostowych (zazwyczaj są to gałęzie zupełnie nowe, tzw. gałęzie wysokiej techniki).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Polityka gospodarcza pod redakcją Bolesława Winiarskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2006.