Anzelm z Besate

Anzelm z Besate (inaczej: Anzelm Perypatetyk; ur. ok. 1000, zm. ok. 1070) – filozof średniowieczny.

Nauki pobierał u Dragona z Parmy. Po opuszczeniu Włoch podróżował po Francji i osiadł w Niemczech na dworze Henryka III. Ok. 1050 napisał dzieło Rhetorimachia. Nauczał retoryki^[1].

W orbicie jego zainteresowań leżała umiejętność prowadzenia polemik. Analizował także argumenty sprzeczne. Traktował logikę jako dyscyplinę niezależną, stąd jest uznawany za przedstawiciela racjonalizmu w podejściu do teologii^[2].

Fundament jego poglądów stanowiły dokonania logiczne Arystotelesa. Anzelm uważał, że prawdy wiary można wyjaśnić rozumowo^[3].

Przypisy

↑ JanJ. Legowicz JanJ., Zarys historii filozofii. Elementy doksografii, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1980, s. 174, ISBN 83-214-0168-6, OCLC 749143671 .
↑ Z. Kuksewicz, Zarys filozofii średniowiecznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 138.
↑ A. Ganowicz-Bączyk, Średniowieczne źródła antropocentryzmu, „Studia Ecologiae et Bioethicae”, 2011, 3, s. 26.

Bibliografia

P. Böhner, E. Gilson, Historia filozofii chrześcijańskiej, Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1962, s. 278.
P. Gondek, Dysputa scholastyczna jako przykład sporu naukowego, „Forum Artis Rhetoricae”, 2014, nr 3 (38), s. 10, przypis nr 6.

[1] JanJ. Legowicz JanJ., Zarys historii filozofii. Elementy doksografii, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1980, s. 174, ISBN 83-214-0168-6, OCLC 749143671 .

[2] Z. Kuksewicz, Zarys filozofii średniowiecznej, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1973, s. 138.

[3] A. Ganowicz-Bączyk, Średniowieczne źródła antropocentryzmu, „Studia Ecologiae et Bioethicae”, 2011, 3, s. 26.

[1]

[2]

[3]