Apoliza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gąsienica Eacles imperialis w trakcie apolizy

Apoliza (stgr. ἀπόλυσις „uwolnienie”) to oddzielenie oskórka od naskórka u stawonogów i grup pokrewnych (klad wylinkowców). Ponieważ oskórek tych zwierząt jest jednocześnie szkieletem ciała i jest nieelastyczny, to kiedy zwierzę rośnie, zrzuca go i tworzy nowy o większych wymiarach. Podczas tego procesu stawonogi na pewien czas pozostają w stanie uśpienia. Na zewnątrz wydzielane są enzymy, aby strawić wewnętrzne warstwy istniejącego oskórka, oddzielając powłoki ciała od zewnętrznej warstwy pancerzyka. Pozwala to na rozwój nowego oskórka bez narażania go na działanie czynników środowiskowych[1][2][3].

Po apolizie następuje wylinka. Wylinka jest właściwym pojawieniem się stawonoga w środowisku i zawsze następuje bezpośrednio po apolizie. Wyliniałe zwierzę twardnieje i kontynuuje swój cykl życiowy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. George McGavin, Essential entomology : an order-by-order introduction, Oxford: Oxford University Press, 2001, ISBN 0-19-850002-5, OCLC 45683362 [dostęp 2020-11-04].
  2. Norman F Johnson, Donald J. (Donald Joyce) Borror, Borror and DeLong's introduction to the study of insects, wyd. 7th ed, Belmont, CA: Thompson Brooks/Cole, 2005, ISBN 0-03-096835-6, OCLC 55793895 [dostęp 2020-11-04].
  3. Russel Jurenka, Insect Physiology [online].