Artyleria odwodu naczelnego dowództwa

Artyleria odwodu naczelnego dowództwa – oddziały i związki różnych rodzajów artylerii będące w dyspozycji naczelnego dowództwa, niewchodzące w skład ogólnowojskowych związków taktycznych i operacyjnych. Składa się z artyleryjskich oddziałów i związków przeznaczonych do wzmocnienia ogólnowojskowych związków operacyjnych.

W Wojsku Polskim II RP artyleria dzieliła się na:

• artylerię organiczną wielkich jednostek piechoty i kawalerii (pułki artylerii lekkiej i dywizjony artylerii ciężkiej w dywizjach piechoty oraz dywizjony artylerii konnej w brygadach kawalerii),
• artylerię Odwodu Naczelnego Wodza (ONW),
• szkolnictwo artyleryjskie.

W czasie pokoju w skład artylerii ONW wchodziły następujące oddziały i pododdziały:

• 1 Pułk Artylerii Najcięższej,
• 1 Pułk Artylerii Motorowej,
• dziesięć pułków artylerii ciężkiej (po jednym w każdym Okręgu Korpusu),
• dwa dywizjony i jedna samodzielna bateria pomiarów artylerii.

Bibliografia

• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979, s. 24. ISBN 83-11-06229-3.