Błękitni Kielce (boks)
Błękitni Kielce – jedna z sekcji nieistniejącego już klubu Błękitni Kielce, działającego także pod nazwami Partyzant i Gwardia. Przez siedem sezonów zespół występował w pięściarskiej I lidze, zaś jego zawodnicy uczestniczyli w igrzyskach olimpijskich (jeden medal), mistrzostwach świata oraz mistrzostwach Europy (trzy medale). Ponadto bokserzy Błękitnych zdobyli 18 złotych medali w mistrzostwach Polski seniorów.
Historia
[edytuj | edytuj kod]
Sekcja powstała w 1946 z inicjatywy Zygmunta Sikory[1]. Pod koniec tego roku rozegrała mecz towarzyski z zespołem Groble Kraków, zakończony remisem 8:8. W 1947 uczestniczyła bez większych sukcesów w mistrzostwach Częstochowskiego Okręgowego Związku Bokserskiego[2]. Dwa lata później dwaj pięściarze Gwardii – Latkowski i Baran – wywalczyli tytuły mistrzów Częstochowskiego OZB[3]. W 1950 roku klub rywalizował w mistrzostwach klasy A, natomiast już rok później wziął udział w pierwszych mistrzostwach województwa kieleckiego – zajął w nich czwarte miejsce, ustępując m.in. SHL Kielce[4]. W 1952 Gwardia zajęła 2. miejsce za Stalą Radom w II grupie mistrzostw województwa. W tym samym roku jej trzej pięściarze zostali indywidualnymi mistrzami Kieleckiego OZB[5]. W 1953 sekcja przestała istnieć[1].
Sekcja została reaktywowana w 1958 za sprawą Zygmunta Sikory[1]. Rok później Błękitni zostali wicemistrzami okręgu, przegrywając w finale 10:8 i 13:7 z Wojskowym Klubem Sportowym Korona Kielce[6]. Również w 1959 zawodnik kieleckiego klubu, Leszek Drogosz, wywalczył tytuł mistrza Europy w Lucernie, pokonując w finale Włocha Carmelo Bossiego[7]. W roku następnym wywalczył brązowy medal igrzysk olimpijskich w Rzymie[8], zaś Błękitni uzyskali awans do II ligi[9]. W niej w kolejnym sezonie (1961) byli zespołem środka tabeli, plasując się ostatecznie na czwartym miejscu. W 1962 roku uzyskali 15 punktów w 10 spotkaniach i zajmując pierwszą lokatę, wywalczyli promocję do I ligi[10].
W debiutanckim sezonie w I lidze (1963), Błękitni nie zdołali się utrzymać. Na własnym ringu odnieśli m.in. zwycięstwo z Gwardią Warszawa, lecz w meczach wyjazdowych ponieśli same porażki[11]. W 1964 roku uczestniczyli w rozgrywkach II ligi, gdzie znaleźli się w finale A, zajmując w nim ostatnie miejsce. W latach 1965–1966 klub dwukrotnie uplasował się na drugiej lokacie w II lidze[12]. W sezonie 1967 Błękitni okazali się zdecydowanie najlepszym zespołem i z dorobkiem 27 punktów zajęli pierwsze miejsce, równoznaczne z awansem do I ligi. Ponadto w 1967 roku pięściarz kieleckiego klubu, Witold Stachurski, został wicemistrzem Europy (kontuzja spowodowała, że nie mógł wziąć udziału w walce finałowej z reprezentantem ZSRR Wiktorem Agiejewem[13])[14].
Pomimo wzmocnień pierwszą część sezonu 1968/1969 Błękitni zakończyli na przedostatnim miejscu (odnieśli trzy zwycięstwa w 11 spotkaniach). W drugiej części zaprezentowali się zdecydowanie lepiej – wygrali m.in. z mistrzem Polski Legią Warszawa na własnym ringu i ostatecznie zakończyli rozgrywki na siódmej pozycji[15]. Rok później (1970) klub znalazł się w słabszej grupie B, w której okazał się najlepszy i zajął pierwsze miejsce. W sezonie 1971 pięściarze Błękitnych nie ustępowali czołowym zespołom ligi. Uplasowali się na czwartej pozycji, tracąc dwa punkty do zwycięzcy Legii. Tylko przez gorszy bilans małych punktów nie wywalczyli wicemistrzostwa kraju[16].
W 1973 Błękitni spadli z I ligi[17], zaś zawodnik kieleckiego klubu, Witold Stachurski, wywalczył brązowy medal mistrzostw Europy rozegranych w Belgradzie[18]. W latach 1974–1980 zespół występował w rozgrywkach II ligi. Blisko awansu był w 1977, kiedy zwyciężył w jednej z grup II ligi. Następnie wystartował w turnieju finałowym w Chojnicach, gdzie w połowie meczu z Czarnymi Słupsk, w wyniku niesprawiedliwych decyzji sędziów, zaprzestał walki, natomiast do drugiego pojedynku nie przystąpił[19]. W 1980 roku Błękitni ponownie okazali się najlepszym zespołem II ligi i po raz trzeci uzyskali awans do bokserskiej ekstraklasy. W kieleckim klubie czołową rolę zaczęli odgrywać Sławomir Zapart oraz Stanisław Łakomiec. Ten pierwszy zdominował wagę kogucią w mistrzostwach Polski w latach 80. XX wieku, zaś drugi należał w tym czasie do najlepszych polskich zawodników w kraju w wadze średniej i półciężkiej[20].
W sezonie 1981/1982 Błękitni odnieśli kilka zwycięstwa w I lidze, lecz nie wystarczyło to na pozostanie w gronie najlepszych klubów w kraju[21]. W 1983 roku w rozgrywkach drugiej ligi kielecki klub spisywał się dobrze i zajął drugą lokatę w jednej z grup[22]. Trzy lata później z dużymi problemami utrzymał się na zapleczu pięściarskiej ekstraklasy. W 1988 roku w Kielcach odbyły się mistrzostwa Polski. Najlepszą walką turnieju został wybrany pojedynek zawodnika Błękitnych, Sławomira Zaparta, ze Sławomirem Żeromińskim (Broń Radom), zakończony zwycięstwem kielczanina[23]. W następnych latach pięściarze klubu odnosili sukcesy głównie w kategoriach młodzieżowych. W 1992 drugoligowy zespół Błękitnych został wycofany z rozgrywek i – mimo późniejszych prób – nie został już reaktywowany[24]. W 1998 roku cztery kluby – KSZO Ostrowiec Św., Błękitni Kielce, Star Starachowice i Broń Radom – podpisały porozumienie, zgodnie z którym najlepsi juniorzy po ukończeniu 18 lat trafiali do KSZO[25]. 31 marca 2000 Błękitni zostali zlikwidowani[26].
Pięściarze
[edytuj | edytuj kod]
Olimpijczycy
[edytuj | edytuj kod]- Rzym 1960 – Leszek Drogosz – brązowy medal
- Meksyk 1968 – Witold Stachurski – porażka w pierwszej rundzie
- Monachium 1972 – Alfons Stawski – porażka w pierwszej rundzie
- Monachium 1972 – Witold Stachurski – 5–8 miejsce
Uczestnicy mistrzostw świata
[edytuj | edytuj kod]- Monachium 1982 – Sławomir Zapart – porażka w pierwszej rundzie
- Monachium 1982 – Stanisław Łakomiec – porażka w drugiej rundzie
Uczestnicy mistrzostw Europy
[edytuj | edytuj kod]- Lucerna 1959 – Leszek Drogosz – złoty medal
- Rzym 1967 – Witold Stachurski – srebrny medal
- Madryt 1971 – Witold Stachurski – porażka w drugiej rundzie
- Belgrad 1973 – Witold Stachurski – brązowy medal
- Tampere 1981 – Sławomir Zapart – porażka w drugiej rundzie
- Warna 1983 – Sławomir Zapart – porażka w pierwszej rundzie
- Warna 1983 – Stanisław Łakomiec – porażka w drugiej rundzie
- Budapeszt 1985 – Stanisław Łakomiec – porażka w pierwszej rundzie
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Marek Michniak, Antoni Pawłowski: Świętokrzyski Leksykon Sportowy. Kielce: Słowo Kibica, 2002, s. 20–21. ISBN 83-909812-7-0.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: 70 lat pięściarstwa na Kielecczyźnie. Kielce: Okręgowy Związek Bokserski w Kielcach, 1999, s. 15.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 17.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 18.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 56.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 23.
- ↑ 13.European Championships - Luzern, Switzerland - May 24-31 1959. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-01-05]. (ang.).
- ↑ 17.Olympic Games - Rome, Italy - August 25 - September 5 1960. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2012-01-05]. (ang.).
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 24.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 25.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 26.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 27.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 28.
- ↑ 17.European Championships - Rome, Italy - May 25 - June 2 1967. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-01-05]. (ang.).
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 29.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 30.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 32.
- ↑ 20.European Championships - Belgrade, Yugoslavia - June 1-9 1973. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2011-01-05]. (ang.).
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 33.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 76.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 89.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 34.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 35.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 37.
- ↑ Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: op.cit., s. 39.
- ↑ Historia Klubu. korona-kielce.pl. [dostęp 2011-01-05]. (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Sławomir Stachura, Mirosław Rolak: 70 lat pięściarstwa na Kielecczyźnie. Kielce: Okręgowy Związek Bokserski w Kielcach, 1999.