Baba Kurkur
 Wieczny Ogień na Baba Kurkur | |
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
pole naftowe |
Położenie na mapie Iraku  | |
 35°31′58,4″N 44°20′08,5″E/35,532900 44,335700
| |
Baba Kurkur (arab. بابا كركر, Bābā Kurkur) – pole naftowe w północno-wschodnim Iraku, na północno-zachodnim przedmieściu Kirkuku. Odkryte w 1927 roku przez Iraq Petroleum Company[1]. Jego odkryciu towarzyszył niekontrolowane uwolnienie dużej ilości ropy, która doprowadziła do powodzi i zalania okolicznych wiosek[1].
Do czasu odkrycia Al-Ghawar w 1948 roku było uznawane za największe na świecie[1].
Nazwa pola wywodzi się z języka kurdyjskiego i może być przetłumaczona jako "Ojciec Ognia", co nawiązuje do zlokalizowanego na tym polu płomienia palącego się od ściśle nieokreślonego czasu[1][2]. Według lokalnej tradycji, ogień ten był biblijnym "piecem" do którego król Nabuchodonozor kazał wrzucić Szadraka, Meszaka i Abed-Nega[2], a według Plutarcha właśnie tutaj Aleksander Wielki był świadkiem „ognia tryskającego w ciągłym strumieniu, niczym źródło wody, ze szczeliny w ziemi”[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Paweł Pieniążek: Po Kalifacie. Nowa wojna w Syrii. Wydawnictwo Czarne, 2019, s. 138. ISBN 978-83-8049-887-7.
- ↑ a b Michael Morton: In the Heart of the Desert, The Story of an Exploration Geologist and the Search for Oil in the Middle East. Aylesford: Green Mountain Press, 2006, s. 7–11. ISBN 978-0-9552212-0-0.
- ↑ Plutarch: Plutarch's Lives, Volume II. New York: The Modern Library, 2001, s. 168. ISBN 0-375-75677-9.