Bahr el Ghazal Północny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bahr el Ghazal Północny
Northern Bahr el Ghazal
stan
Flaga
Flaga
Państwo

 Sudan Południowy

Siedziba

Aweil

Populacja (2006)
• liczba ludności


826 646

Położenie na mapie
Położenie na mapie
Zajęcia w wiejskiej szkole w Bahr el Ghazal Północnym

Bahr el Ghazal Północny[1] (ang. Northern Bahr el Ghazal; d. arab.: شمال بحر الغزال – Szamal Bahr al-Ghazal) – jeden z 10 stanów państwa Sudan Południowy, istniejący do 2015 roku (wówczas podzielony na stany: Aweil, Aweil East, Twic i częściowo stan Lol) i ponownie od 2020 roku. Do roku 2015 obejmował powierzchnię 33 558 km². Wchodzi w skład regionu Bahr el Ghazal. Graniczy z Sudanem na północy, Bahr el Ghazalem Zachodnim na zachodzie i południu oraz ze stanem Warrap i do 2015 ze stanem Unity, a od 2020 z jednostką Abyei na wschodzie. Stolicą stanu jest miejscowość Aweil.

Ze względu na bliskie sąsiedztwo Kordofanu oraz połączenie kolejowe z Wau stan znacznie ucierpiał podczas wojny domowej w południowym Sudanie. Bahr el Ghazal Północny i przylegające doń obszary zachodniego Kordofanu na północy należą do najniespokojniejszych regionów Sudanu. Arabowie ze szczepu Missrija z Kordofanu byli w konflikcie z plemionami Dinka od dłuższego czasu. I podczas gdy w czasach kolonialnych stosunki były raczej pokojowe, ostatnia wojna ukazała niemożność współistnienia. Poparcie rządu dla Missriyów dało im zdecydowaną przewagę nad lokalnymi ugrupowaniami Dinka, a najazdy milicji murahajlinów (oraz innych zbrojnych grup popieranych przez władze, w tym także niektórych milicji Dinków) spowodowały wiele ofiar śmiertelnych, powszechne gwałty i rabunki wiosek. Wiele z tych najazdów zbiegało się z kursowaniem rządowych pociągów z Kordofanu do Wau.

Podział[edytuj | edytuj kod]

Do 2015 w skład stanu Bahr el Ghazal Północny wchodziło 5 hrabstw.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Francis M. Deng, War of Visions, Conflict of Identities in the Sudan, Washington, Brookings 1995
  • Human Rights Watch, Famine in Sudan, 1998, The Human Rights Causes, New York 1998
  • David Keen, The Benefits of Famine, A Political Economy of Famine and Relief in Southwestern Sudan 1983-1989, New Jersey, Princeton University Press 1994

Przypisy[edytuj | edytuj kod]