Bezpośrednia synteza cyfrowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Generator funkcyjny DDS pracujący w zakresie częstotliwości 0,001 Hz ÷ 20 MHz

Bezpośrednia synteza cyfrowa, DDS (ang. Direct Digital Synthesis) – metoda wytwarzania sygnałów, polegająca na generacji (w drodze syntezy) ciągu wartości, reprezentującego wynikowy sygnał w postaci cyfrowej podlegający konwersji w przetworniku cyfrowo-analogowym do postaci analogowej.

Synteza jest w tym przypadku procesem powstawania sygnału na drodze przekształcania (przez funkcje), łączenia składowych, w oparciu sygnały i wartości bazowe oraz i ich kombinacje.

Metody regulacji częstotliwości sygnału wyjściowego[edytuj | edytuj kod]

  • zmienna częstotliwość generatora taktującego, poprzez przestrajanie generatora sygnału taktującego (trudne w realizacji)
  • zmienna częstotliwość generatora taktującego, ze źródłem sygnału taktującego z zewnętrznego generatora DDS, z procesorem DSP
  • zmienne skalowanie indeksu do adresowania pamięci próbek, zastosowanie akumulatora fazy, w wersji generatorem NMO (przestrajanym numerycznie)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]