Biomarkery (geologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Biomarkery – grupa związków organicznych występujących w osadowej materii organicznej, np. w węglu kamiennym, brunatnym, ropie naftowej czy kerogenie, których prekursorami są związki organiczne występujące w organizmach żywych.

Biomarkery zachowują bez zmian (lub tylko z niewielkimi zmianami) szkielet węglowy swojego biologicznego prekursora. Główne grupy biomarkerów używanych w interpretacji geochemicznej to sterany (pochodzące od biochemicznych steroli), hopany (z bakteriohopanpolyoli, np. bakteriohopantetrolu), diterpeny, cheilatany i izoprenoidy liniowe (np. pristan lub fitan).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Peters K.E., Walters C.C. i Moldowan J.M. 2005. The Biomarker Guide. Biomarkers and isotopes in petroleum exploration and earth history. Wyd. II, Cambridge University Press.
  • Killops S.D. i Killops V.J. 2004, An Introduction to Organic Geochemistry, Blackwell Publishers, Oxford.