Bitwa pod Mari
| Walki Ormian z mamelukami | |||
 Klęska Ormian pod Mari | |||
| Czas | |||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Mari, Darbsak | ||
| Wynik |
zwycięstwo mameluków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie świata  | |||
| 36,531389°N 36,364167°E/36,531389 36,364167 | |||
Bitwa pod Mari – starcie zbrojne, które miało miejsce 24 sierpnia 1266. Do bitwy doszło podczas wyprawy emira egipskiego Kalawuna na ziemie Armenii Małej w Cylicji.
Wyprawa Kalawuna była elementem kampanii sułtana Bajbarsa przeciwko państwom łacińskim i ich sojusznikom. W 1266 ormiański król Hetum udał się do Tebrizu, aby prosić Ilchanidów o pomoc w walce z mamelukami. Podczas jego nieobecności doszło do inwazji wojsk Kalawuna.
Obroną królestwa Armenii dowodzili synowie króla Hetuma – Leon i Toros. W ich armii znaleźli się też templariusze z Baghrasu. Ormiańskie wojska zebrały się w okolicy Wrót Syryjskich, podczas gdy mamelucy skierowali się na północ. Ormianie planowali zaatakować muzułmanów na równinie cylicyjskiej. 24 sierpnia 1266 obie armie starły się pod Mari. Mamelucy mieli przewagę liczebną i szybko rozbili armię ormiańską. Książę Toros poległ w walce, a jego brat Leon dostał się do niewoli. Pozbawiona obrony Cylicja stała się łatwym łupem dla wojsk Kalawuna. Jedna z mameluckich armii zdobyła i splądrowała Sis – stolicę Armenii. Po tych wydarzeniach cylicyjskie królestwo Armenii podupadło i przestało odgrywać aktywną rolę na azjatyckiej scenie politycznej.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Steven Runciman, Dzieje wypraw krzyżowych. Tom III, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1997 (wydanie trzecie), s. 301–302. ISBN 83-06-02542-3.