Bitwa pod Przekórką
Bitwa pod Przekórką. miała miejsce 29 lutego 1944 roku. Między wojskami 27 Wołyńska Dywizja Piechoty Armii Krajowej dowodzonymi przez por. Kazimierz Filipowicza „Korda", a siłami UPA. Była częścią większego konfliktu polsko-ukraińskiego, który nasilił się w trakcie ll wojny światowej, zwłaszcza na terenach Wołynia i Galicji Wschodniej.
| Partyzanckie walki polsko-ukraińskie | |||
| Czas |
29 Luty 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
Przekurku Wołyń | ||
| Wynik |
zwycięstwo Polaków | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Bitwa
[edytuj | edytuj kod]w nocy 28 lutego z Rymacz, kierując się do wsi Przekórka odległej o około 15 km. Maszerując przez zalesiony teren 4 pluton „Piki" obszedł skrycie Przekórkę od strony wsi Huszcza i jeszcze przed świtem od zachodu zaatakował stacjonujący we wsi oddział UPA[1].
Zaskoczony niespodziewanym atakiem przeciwnik nie potrafił zorganizować skutecznej obrony. Po krótkiej walce zdobyto szkołę, w której mieścił się sztab kurenia UPA[1]. Rozbite zostały dwie sotnie UPA[2]. Zaatakowani w nieładzie ratowali się ucieczką w kierunku północno-zachodnim. Podjęty pościg za uciekającym przeciwnikiem w terenie lesistym okazał się mało skuteczny[1].
W tym czasie 2 pluton „Cienia" miał zorganizować zasadzkę na skraju lasu od wschodniej strony wsi Przekórka, na wycofujący się oddział UPA. Do zasadzki nie doszło, bowiem pluton przybył do wyznaczonego rejonu z opóźnieniem, już po zakończeniu akcji w Przekórce[1]. Spalono kilka zabudowań gospodarczych[3].
Wynik
[edytuj | edytuj kod]Wieś została zdobyta, a siły ukraińskie zmuszone do ucieczki[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d Władysław Filar, Działania 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty Armii Krajowej Część 1, 2011, s. 63.
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia: 1939-1945, Warszawa: Wydawn. von Borowiecky, 2004, s. 512, ISBN 978-83-87689-34-6 [dostęp 2024-07-29].
- ↑ Władysław Siemaszko, Ewa Siemaszko, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na ludności polskiej Wołynia: 1939-1945, Warszawa: Wydawn. von Borowiecky, 2004, s. 512, ISBN 978-83-87689-34-6 [dostęp 2024-07-29].
- ↑ Grzegorz Motyka, Ukraińska partyzantka 1942-1960: działalność Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów i Ukraińskiej Powstańczej Armii, Seria Wschodnia, Warszawa: Instytut Studiów Politycznych PAN : Oficyna Wydawnicza Rytm, 2006, s. 360, ISBN 978-83-7399-163-7 [dostęp 2024-07-29].