Bitwa pod Tongjiang

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Tongjiang
Konflikt o Kolej Wschodniochińską
Ilustracja
Chińska mapa Kolei Wschodniochińskiej
Czas

12 października 1929

Miejsce

Tongjiang

Terytorium

Mandżuria

Przyczyna

Opanowanie przez Chiny kolei wschodniochińskiej

Wynik

zwycięstwo radzieckie

Strony konfliktu
 Chiny  ZSRR
Dowódcy
kpt. Shen Honglie Jakow Ozolin
Siły
część Flotylli Sungaryjskiej:
6 kanonierek
3-6 kutrów uzbrojonych
2 pływające baterie artyleryjskie
część Flotylli Amurskiej:
4 monitory
4 kanonierki
3 kutry uzbrojone
9 hydroplanów MR-1 z tendera Amur (wsparcie dla Flotylli 13 października)
Straty
4 kanonierki
1 kuter
2 baterie artyleryjskie
blisko 200 ludzi
2 kutry zatopione
3 kanonierki poważnie uszkodzone
2 samoloty
ok. 70 ludzi
brak współrzędnych

Bitwa pod Tongjiangbitwa rzeczna pomiędzy chińską Flotyllą Sungaryjską a radziecką Flotyllą Amurską, stoczona 12 października 1929 r. w trakcie konfliktu o Kolej Wschodniochińską. Była to pierwsza zwycięska bitwa radzieckich jednostek wodnych w historii.

Przebieg[edytuj | edytuj kod]

Z dniem 12 października rozpoczęła się radziecka ofensywa. Flotylla Amurska Jakowa Ozolina miała wpłynąć do miasta Tongjiang, leżącego u ujścia Sungari do Amuru, ale ok. 5 rano dostrzeżono nadpływające z przeciwka jednostki chińskie. Rosjanie dysponowali jedenastoma okrętami, w tym: czterema monitorami, czterema kanonierkami, trzema kutrami uzbrojonymi. Eskadra chińska składała się z 9-12 jednostek: sześciu kanonierek, 3-6 kutrów uzbrojonych oraz dwóch platform, na których transportowano dwie baterie artyleryjskie.

Chińczycy wycofali platformy artyleryjskie za zakręt rzeki i rozpoczęli z nich ostrzał Rosjan. Flagowy monitor został poważnie uszkodzony. Ośmieleni tym sukcesem dowódcy pozostałych chińskich jednostek rozpoczęli ostrzał innych statków. W jego wyniku zatonęły dwa radzieckie kutry, a uszkodzono jedną kanonierkę. Sytuację zmieniło jednak nagłe pojawienie się radzieckich hydroplanów MR-1. Ich bazą wypadową był przerobiony na tender stary monitor, który stacjonował na Amurze. Samoloty miały osłaniać Flotyllę od strony lądowej (zadanie to wykonały bombardując i niszcząc pięć chińskich samolotów Breguet 19 na lotnisku w Tongjiang). Ponieważ jednak wynik starcia z jednostkami chińskimi był niekorzystny, piloci przeprowadzili kontratak z powietrza.

Chińskie jednostki nie posiadały artylerii przeciwlotniczej i ich załogi wpadły w panikę. Skutkiem tego cztery jednostki zostały zatopione a jedna - wyrzucona na brzeg - wpadła w ręce rosyjskie. Mimo to Chińczykom udało się zestrzelić dwa samoloty, a reszcie jednostek udało się wycofać.

Skutki[edytuj | edytuj kod]

Flotylla Sungaryjska straciła w starciu: cztery kanonierki, jeden kuter, obie baterie artyleryjskie i blisko 200 marynarzy. Z kolei Rosjanie utracili: dwa kutry, dwa samoloty i ok. 70 ludzi. Uszkodzone zostały także trzy kanonierki.

Zwycięstwo pod Tongjiang zapewniło ZSRR możliwość dalszego rozwinięcia ofensywy i wkrótce później zwycięskie zakończenie całej wojny. Wykazano też wyjątkową skuteczność ataków z powietrza na jednostki nawodne.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]