Blepharhymenus
| Blepharhymenus | |||
| Solier, 1849 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj |
Blepharhymenus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Blepharhymenus sulcicollis Solier, 1849 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Blepharhymenus – rodzaj chrząszczy z rodziny kusakowatych i podrodziny rydzenic. Obejmuje 20 opisanych gatunków.
Morfologia i zasięg[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcze o wydłużonym ciele długości od 3 do 6 mm. Są dwubarwne, zwykle czerwonawe, rude lub żółtawe z przyciemnionymi przedwierzchołkowymi segmentami odwłoka. Głowa ma silnie poprzeczną, czworokątną wargę górną o niemal ściętej krawędzi przedniej oraz smukły języczek rozdzielony u wierzchołka na dwa płaty, z których każdy opatrzony jest stożkowatym sensillum. Szerokość szyi wynosi od niespełna ⅓ do prawie ½ szerokości głowy. Wypukłe przedplecze cechuje się obrzeżonymi krawędziami bocznymi i tylną, przy czym obrzeżenie zwykle dobrze widać patrząc od góry. Powierzchnię pokryw żłobi punktowanie w tyle zwykle znacznie delikatniejsze i rzadsze niż na przedzie. Odwłok ma prawie równoległe boki. Tergity od trzeciego do piątego lub szóstego mają wydatne wciski na przedzie. Tylny brzeg ósmego sternitu u samca jest pośrodku silniej niż u samicy wyciągnięty. Genitalia samicy mają spermatekę zaopatrzoną w wierzchołkową inwaginację oskórka[1].
Przedstawiciele rodzaju zamieszkują półkulę południową, przy czym większość występuje na południu krainy neotropikalnej, w tym 16 w Chile, a niektóre też w Argentynie. Trzy gatunki zamieszkują Australię, a jeden Południową Afrykę[1].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 1849 roku przez Antoine’a J.J. Soliera w publikacji pod redakcją Claude’a Gaya. Gatunkiem typowym wyznaczony został opisany w tej samej pracy B. sulcicollis[2]. W 2019 roku Volker Assing dokonał rewizji rodzaju, wyłączając zeń większość gatunków do innych rodzajów i konstruując nową jego diagnozę[1].
Do rodzaju tego zalicza się 20 opisanych gatunków[1]:
- Blepharhymenus angularis Pace, 1987
- Blepharhymenus antiquus Pace, 1987
- Blepharhymenus apicicornis Pace, 2005
- Blepharhymenus capicola (Cameron, 1945)
- Blepharhymenus cautinensis Pace, 1999
- Blepharhymenus chapoensis Pace, 1999
- Blepharhymenus chilensis (Bernhauer, 1908)
- Blepharhymenus euchromus Fairmaire & Germain, 1862
- Blepharhymenus fieldimontis Pace, 2005
- Blepharhymenus franzi Pace, 1987
- Blepharhymenus giachinoi Pace, 2005
- Blepharhymenus granulicauda Pace, 1987
- Blepharhymenus luteicornis Pace, 1987
- Blepharhymenus magellanicus Pace, 1987
- Blepharhymenus meridionalis Pace, 1987
- Blepharhymenus newtoni Pace, 1999
- Blepharhymenus osornensi Pace, 1987
- Blepharhymenus puyehuensis Pace, 1987
- Blepharhymenus submetallicus (Fairmaire & Germain, 1862)
- Blepharhymenus sulcicollis Solier, 1849
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Volker Assing. A revision of the species of “Blepharhymenus” of the Palaearctic and Oriental regions (Coleoptera: Staphylinidae: Aleocharinae: Oxypodini). „Koleopterologische rundschau”. 89, s. 29–106, 2019.
- ↑ A.J.J. Solier, Orden III. Coleopteros, [w:] C. Gay (red.), Historia fisica y politica de Chile segun documentos adquiridos en esta republica durante doce años de residencia en ella y publicada bajo los auspicios del supremo gobierno. Vol. 4, 1849, s. 105-380, 414-511.