Bobry (rejon lidzki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bobry
Бабры
Бобры
Ilustracja
Cerkiew Podwyższenia Krzyża Pańskiego w Bobrach
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Chodorowce

Populacja (2009)
• liczba ludności


38[1]

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Bobry”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Bobry”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Bobry”
Ziemia53°43′44″N 25°09′44″E/53,728889 25,162222

Bobry[2] (biał. Бабры, Babry; ros. Бобры, Bobry) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Chodorowce.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Dawniej wieś i majątek ziemski (folwark). W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim, w gminie Lebioda. Były własnością Ważyńskich.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie szczuczyńskim (od 29 maja 1929, wcześniej w powiecie lidzkim)[3], w gminie Lebioda[4]. W 1921 wieś liczyła 192 mieszkańców, zamieszkałych w 33 budynkach, w tym 190 Białorusinów i 2 Polaków. 191 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 1 rzymskokatolickiego. Folwark liczył zaś 26 mieszkańców, zamieszkałych w 3 budynkach, w tym 24 Białorusinów i 2 Polaków. 17 mieszkańców było wyznania prawosławnego, 7 rzymskokatolickiego i 2 mojżeszowego[4].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
  2. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  3. Dz.U. z 1929 r. nr 33, poz. 307
  4. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]