Bojary Dzikuskie
53°39′58″N 25°02′30″E/53,666111 25,041667| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja • liczba ludności |
|
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
| 53°39′58″N 25°02′30″E/53,666111 25,041667
| |
Bojary Dzikuskie[1] (biał. Дзікушскія Баяры, Dzikuszskija Bajary; ros. Дикушские Бояры, Dikuszkije Bojary) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Chodorowce, nad Lebiodą.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Dawniej folwark. W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim, w gminie Możejki Wielkie.
W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie szczuczyńskim (od 29 maja 1929, wcześniej w powiecie lidzkim)[2], w gminie Żołudek[3]. W 1921 miejscowość liczyła 189 mieszkańców, zamieszkałych w 34 budynkach, w tym 180 Białorusinów i 9 Polaków. 180 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 9 rzymskokatolickiego[3].
Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Dz.U. z 1929 r. nr 33, poz. 307
- ↑ a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bojary (34) Dzikuskie, pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 188.
- Mapa WIG Bielica. [dostęp 2023-02-12]. (pol.).
