Bomba rakietowa
Bomba rakietowa – bomba lotnicza wyposażona w silnik rakietowy, dzięki któremu może rozwijać duże prędkości przy zrzucie jej z małej wysokości[1]; po raz pierwszy bomb takich użyto w czasie II wojny światowej. Ich tor lotu jest bardziej prosty od zwykłych bomb pozbawionych napędu, z tego powodu używa się ich przeważnie do zwalczania czołgów, wszelkiego rodzaju umocnień fortyfikacyjnych, np. bunkrów[2].
W czasie II wojny światowej Brytyjczycy skonstruowali taką bombę do przebijania grubych sufitów schronów niemieckich Ubootów. Ważyła ona 2041 kg (4500 funtów), z czego 226 kg (500 funtów) stanowił materiał wybuchowy (szelit). Zrzucana była z 6100 m (20 000 stóp), na wysokości 5000 stóp czujnik ciśnienia odpalał przyspieszacz rakietowy z 19 silników rakietowych o średnicy 76 mm każdy. Osiągała prędkość przewyższającą szybkość dźwięku[3]. Bomby te zrzucone na schron w IJmuiden przebiły strop o grubości 5,6 m (18,5 stopy)[4].
Amerykańska przeciwpancerna bomba rakietowa Mk 50 była zbudowana ze zwykłej tysiącfuntowej bomby przeciwpancernej AN Mk 33 z dołączonym silnikiem rakietowym. Po zrzucie, silnik odpalał się po około 300 metrach lotu. Nadawał dodatkowe 55 m/s prędkości, co przy zrzucie z 1370 m dawało wzrost przebicia pancerza z 89 mm do 125 mm[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Definition of ROCKET BOMB [online], www.merriam-webster.com [dostęp 2022-11-22] (ang.).
- ↑ ''Encyklopedia techniki wojskowej'', Wydawnictwo MON, Warszawa, 1987, s. 67.
- ↑ Edward Terrell. Admiralty Brief, George G. Harrap & Co. London, 1958, rozdział 15 "Rocket Bomb"
- ↑ Edward Terrell. Admiralty Brief, George G. Harrap & Co. London, 1958, str. 221
- ↑ 1250-LB. A. P. ROCKET BOMB MARK 50 AND FUZES MARK 150 AND MARK 151, OP 1220, A BUREAU OF ORDNANCE PUBLICATION, 29 AUGUST 1944