Bławatowiec rudogłowy
| Lipaugus weberi[1] | |
| Cuervo, Salaman, Donegan & Ochoa, 2001 | |
.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
bławatowiec rudogłowy |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
| Zasięg występowania | |
| |
Bławatowiec rudogłowy[3] (Lipaugus weberi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny bławatnikowatych (Cotingidae). Występuje endemicznie w północno-zachodniej Kolumbii. Jego naturalnym środowiskiem są subtropikalne i tropikalne wilgotne lasy wysokogórskie. Gatunek ten jest krytycznie zagrożony wskutek utraty siedliska. Został opisany w 2001 roku. Holotypem był dorosły samiec odłowiony w sierpniu 1999 roku.
- Morfologia
- Długość ciała wynosi 24–25 cm, masa ciała około 72 g[4]. U dorosłych osobników upierzenie jest jednolicie szare, z wyjątkiem kasztanowobrązowego ciemienia i cynamonowych pokryw podogonowych. Dziób czarny, występuje żółta obrączka oczna. Osobniki młodociane mają rdzawe krawędzie lotek i pokryw skrzydłowych większych[5].
- Ekologia i zachowanie
- Środowiskiem życia bławatowców rudogłowych są wilgotne, dziewicze lasy na wysokości 1500–1820 m n.p.m. Widywane były również na skrajach lasów i w roślinności wtórnej nieopodal górskich wąwozów, ale zwykle nie w lesie wtórnym. Przebywają pojedynczo w środkowych i niższych piętrach lasu, wyżej w koronach drzew dołączają czasem do stad wielogatunkowych. Zjadają niewielkie i średniej wielkości jagody, a niekiedy i duże bezkręgowce[5].
- Status
- Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) po raz pierwszy sklasyfikowała bławatowca rudogłowego w 2002 roku, uznając go za gatunek zagrożony (EN – endangered); w 2015 roku zmieniono status gatunku na krytycznie zagrożony (CR – critically endangered). Liczebność populacji szacuje się na około 50–249 osobników. Trend liczebności populacji uznaje się za spadkowy ze względu na postępującą utratę i fragmentację siedlisk[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Lipaugus weberi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Lipaugus weberi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Cotingini Bonaparte, 1849 (1822) (wersja: 2020-03-09). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-08].
- ↑ Snow, D. & Sharpe, C.J.: Chestnut-capped Piha (Lipaugus weberi). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (eds.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-26)].
- ↑ a b Species factsheet: Lipaugus weberi. BirdLife International, 2021. [dostęp 2021-10-26]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- A. M. Cuervo, P. G. W. Salaman, T. M. Donegan, J. M. Ochoa. A new species of piha (Cotingidae: Lipaugus) from the Cordillera Central of Colombia. „Ibis”. 143 (4), s. 353–368, 2001. DOI: 10.1111/j.1474-919X.2001.tb04937.x. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).