Carlo Bergonzi
|
||
 |
||
| Data i miejsce urodzenia | 13 lipca 1924 Vidalenzo |
|
| Data i miejsce śmierci | 25 lipca 2014 Mediolan |
|
| Typ głosu | tenor | |
| Gatunki | muzyka poważna | |
| Aktywność | 1947–2001 | |
| Strona internetowa | ||
Carlo Bergonzi (ur. 13 lipca 1924 w Vidalenzo, zm. 25 lipca 2014 w Mediolanie)[1] – włoski śpiewak operowy, tenor liryczny znany przede wszystkim z wykonywania repertuaru Verdiego, zwłaszcza jego mniej znanych oper.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Bergonzi rozpoczął naukę śpiewu operowego w wieku 14 lat. Przerwała ją II wojna światowa, którą spędził internowany w obozie niemieckim. Po wojnie kontynuował naukę w Konserwatorium im. Arrigo Boito w Parmie. Początkowo występował jako baryton, śpiewając m.in. jako Figaro w Cyruliku sewilskim, Doktor Malatesta w Don Pasquale, Enrico w Łucji z Lammermooru, Silvio w Pajacach, Alfio w Rycerskości wieśniaczej, Sonora w Dziewczynie ze Złotego Zachodu i Lescaut w Manon Lescaut. W latach 1948–1951, poprzez intensywne ćwiczenia głosu, dokonał istotnych zmian w jego brzmieniu i skali i w 1951 r. zadebiutował jako tenor w roli Andrei Chéniera w operze Umberto Giordano pod tym samym tytułem. W tym samym roku, z okazji 50 rocznicy śmierci Verdiego, telewizja RAI zaangażowała Bergonziego do cyklu nagrań mniej znanych oper, takich jak I due Foscari, Joanna d'Arc i Simon Boccanegra.
W 1953 r. po raz pierwszy zaśpiewał w La Scali w roli Don Alvara w Mocy przeznaczenia, a dwa lata później zagrał Radamesa w Aidzie, którą rolę wykreował także w Metropolitan Opera. W 1962 r. zadebiutował w Covent Garden ponownie jako Don Alvaro. Był szczególnie ceniony za piękno śpiewanej frazy, legato i świetną dykcję.[potrzebny przypis] Przez lata 70. kontynuował występy na najważniejszych światowych scenach, w latach 80. koncentrował się bardziej na recitalach. W 1996 r. Bergonzi zaśpiewał w czasie uroczystej gali z okazji dwudziestopięciolecia pracy dyrygenta Metropolitan Opera Jamesa Levine'a. Dwa lata później zakończył karierę. Następnie pracował w Accademia Verdiana, uczył m.in. Salvatore Licitrę.
Słynne role[edytuj | edytuj kod]
- Andrea Chénier w operze pod tym samym tytułem
- Canio w Pajacach
- Alvaro w Mocy przeznaczenia
- Riccardo w Balu maskowym
- Gabriele Adorno w Simonie Boccanegra
- Faust w operze pod tym samym tytułem
- Faust w Mefistofelesie
- Pinkerton w Madame Butterfly
- Książę w Rigolettcie
- Radames w Aidzie
- Cavaradossi w Tosce
- kawaler des Grieux w Manon Lescaut
- Kalaf w Turandot
- Don Jose w Carmen
- Manrico w Trubadurze
- Turiddu w Rycerskości wieśniaczej
- Nemorino w Napoju miłosnym
- Enzo w Giocondzie
- Carlos w Don Carlosie
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Margalit Fox: Carlo Bergonzi, Masterful Operatic Tenor, Dies at 90 (ang.). nytimes.com, 2014-07-26. [dostęp 2014-07-27].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Carlo Bergonzi w bazie Internet Movie Database (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Oficjalna strona internetowa Carla Bergonziego
- Elizabeth Forbes: Carlo Bergonzi: Operatic tenor acclaimed for his golden tones, superb phrasing and his unrivalled interpretations of Verdi (ang.). independent.co.uk, 2014-07-29. [dostęp 2014-07-29].
