Centaur z Vulci
| |
| Autor |
nieznany |
|---|---|
| Data powstania |
590–580 p.n.e. |
| Medium | |
| Wymiary |
77 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Centaur z Vulci – rzeźba z początku VI w. p.n.e., przykład sztuki etruskiej z wpływem starożytnej sztuki greckiej, zwłaszcza peloponeskiej. Należy do zbiorów Narodowego Muzeum Etruskiego w Rzymie[1][2].
Rzeźba została odnaleziona na początku XX w. w grobowcu w nekropolii Poggio Maremma etruskiego miasta Vulci[1], na terenie dzisiejszej prowincji Viterbo. Została wykonana w dostępnym lokalnie szarym tufie wuklanicznym (nenfro), jest datowana na lata 590–580 p.n.e. Przedstawia centaura – postać pół-człowieka, pół-konia z mitologii greckiej[1].
Ludzki aspekt postaci centaura został wykonany na wzór greckiego kuros, posągu młodego mężczyzny z rękami zawsze opuszczonymi wzdłuż ciała i lewą nogą wysuniętą lekko do przodu. Głowa jest duża, twarz o niskim czole i okrągłych, wypukłych oczach, dużym trójkątnym nosie i płaskich ustach. Długie pasma kręconych włosów ułożone są pionowo po bokach i poziomo z tyłu głowy. Broda zachowała się jedynie na policzkach. Ciało składa się z prostych geometrycznych brył: głowy, cylindryczno-stożkowatego ludzkiego torsu, masywnego wałkowatego tułowia i podobnych nóg[3].
Prawdopodobnie centaur służył jako strażnik wejścia do grobowca[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Sala 1: La scultura in nenfro. www.villagiulia.beniculturali.it. [dostęp 2015-10-14]. (wł.).
- ↑ a b Fred S. Kleiner: A History of Roman Art, Enhanced Edition. Warszawa: Wadsworth, 2010, s. 29. ISBN 978-04-95909-87-3.
- ↑ a b Ranuccio Bianchi Bandinelli, Mario Torelli: El arte de la Antigüedad clásica. Madryt: Ediciones AKAL, 2000, s. 193. ISBN 84-4601-201-4.