Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża
	cerkiew parafialna
	; Widok na dzwonnicę cerkwi
Państwo	Francja
Region	Île-de-France
Miejscowość	Paryż
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Parafia	św. Sergiusza z Radoneża w Paryżu
Wezwanie	św. Sergiusza z Radoneża
Wspomnienie liturgiczne	25 września/8 października
Historia
Data zakończenia budowy	XIX wiek, adaptacja – 1924
Data poświęcenia	1925
Aktualne przeznaczenie	czynna świątynia prawosławna
Dane świątyni
Świątynia; • materiał bud.	; • cegła, drewno
Wieża kościelna; • liczba wież	; 1
Liczba ikonostasów	1
Liczba naw	1
Dzwonnica; • typ dzwonnicy	; wolnostojąca, z kopułą
	Położenie na mapie Paryża Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża
	Położenie na mapie Francji Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża
	Położenie na mapie Île-de-France Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża
	48°53′02,0″N 2°23′04,2″E/48,883889 2,384500
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Cerkiew św. Sergiusza z Radoneża – prawosławna cerkiew znajdująca się w Paryżu, w 19. dzielnicy. Świątynia parafialna, w dekanacie paryskim północno-wschodnim Arcybiskupstwa Zachodnioeuropejskich Parafii Tradycji Rosyjskiej Patriarchatu Moskiewskiego^[1].

Historia

Powstanie parafii św. Sergiusza oraz otwarcie cerkwi wiązało się z szybkim wzrostem liczby prawosławnych Rosjan udających się na emigrację do Francji po rewolucji październikowej. Świątynia znajduje się od 1924 w budynku należącym wcześniej do ambasady Niemiec, porzuconym w 1914 i wykupionym przez społeczność rosyjską na licytacji za sumę 321 tys. franków. Uroczyste poświęcenie obiektu miało miejsce w 1925. Cerkiew jest szczególnie związana z prawosławnym Instytutem św. Sergiusza, centrum prawosławnej myśli teologicznej i kulturalnej na Zachodzie Europy.

W 1932 w cerkwi złożyła śluby monastyczne późniejsza święta prawosławna, Jelizawieta Skobcowa, znana szerzej pod imieniem zakonnym Maria.

Architektura

Cerkiew mieści się w zaadaptowanym budynku magazynowym. Jest jednonawowa, bez wyraźnego zewnętrznego podziału na przedsionek, nawę i prezbiterium. Wejście do niej prowadzi przez rzeźbione drewniane schody. Okna jednokondygnacyjnego budynku po przebudowie mają kształt ostrych łuków, są stale zakryte. Nad wejściem znajduje się jedno okrągłe okno, nad przedsionkiem – rozmieszczona na planie prostokąta wieża. Na fasadzie cerkwi znajdują się malowidła przedstawiające anioły. We wnętrzu znajduje się czterorzędowy ikonostas. Freski we wnętrzu cerkwi wykonał przed 1927 rosyjski malarz symbolista Dmitrij Stełłecki^[2]. Dzwonnica cerkwi została dobudowana w stylu świątyń ziemi pskowskiej w latach 50., według projektu N. Iscelennowa^[2].

Obok cerkwi znajduje się jednopiętrowy budynek mieszkalny przeznaczony dla proboszcza, na którego fasadzie został namalowany wizerunek patrona parafii^[3]. Dzwonnica cerkwi jest wolnostojącą konstrukcją słupowo-ramową zwieńczoną malowaną na niebiesko cebulastą kopułą.

Przypisy

↑ Paroisse Saint-Serge-de-Radonège. archeveche.eu. [dostęp 2020-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-30)]. (fr.).
↑ ^a ^b N. Makarowa, Russkije prawosławnyje chramy Pariża [w:] Architiekturnoje nasledije russkogo zarubieżja. Petersburg: Izdatielstwo „Dmitrij Bułanin”, 2008. ISBN 978-5-86007-557-3, s.163
↑ Un bol d'air slave

Bibliografia

Historia cerkwi na oficjalnej stronie parafii. paroissestserge.free.fr. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-04-28)].

[1] Paroisse Saint-Serge-de-Radonège. archeveche.eu. [dostęp 2020-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-30)]. (fr.).

[makarowa163-2] N. Makarowa, Russkije prawosławnyje chramy Pariża [w:] Architiekturnoje nasledije russkogo zarubieżja. Petersburg: Izdatielstwo „Dmitrij Bułanin”, 2008. ISBN 978-5-86007-557-3, s.163

[3] Un bol d'air slave

[1]

[2]

[3]