Ch’anyu Togwang

Ch’anyu Togwang
Data urodzenia	869
Data i miejsce śmierci	958 ; klasztor Pongnim(?)
Szkoła	Pongnim
Linia przekazu; Dharmy zen	Zhangjing Huaihui
Nauczyciel	Chingyŏng Simhŭi
Następca	Hŭnhong i inni
Zakon	sŏn
Honorowy tytuł lub imię pośmiertne	Wŏnjong i Chungjin Taesa

Ch’anyu Togwang (ur. 869, zm. 958) – koreański mistrz sŏn, uczeń i spadkobierca mistrza znanego jako Chingyŏng Simhŭi.

Ch’anyu pochodził z rodziny Kim. W wieku 13 lat opuścił rodzinny dom i został mnichem w klasztorze Samnang na górze Kong w Sangju prowadzonym przez mistrza Yungjego, ucznia Chingyŏnga Simhŭia.

Następnie, po rekomendacji mistrza Yungjego, został uczniem mistrza sŏn Simhŭia w jego klasztorze na górze Hyemok.

Jak wielu koreańskich buddystów, tak i Ch’anyu udał się do Chin. Przebywał w tym kraju od 892 do 921 r. Został uczniem mistrza chan Touzi Datonga (819–914) w jego klasztorze na górze Jizhu w Shuzhou i otrzymał od niego przekaz Dharmy.

Po powrocie przebywał w klasztorze Pognim przyciągając ponad tysiąc uczniów. Uczynił szkołę sŏn pongnim wiodącym miejscem praktyki sŏn w tym czasie^[1].

Był szanowany przez trzech kolejnych królów Koryŏ: Hyejonga, Chŏngjonga i Kwangjonga. Ten ostatni nadał mu tytuł Narodowego Nauczyciela (kor. kuksa).

Zmarł w sierpniu 958 r. Otrzymał tytuły: Wŏnjong i Chungjin Taesa.

Linia przekazu Dharmy zen

Pierwsza liczba oznacza liczbę pokoleń mistrzów od 1 Patriarchy indyjskiego Mahakaśjapy.

Druga liczba oznacza liczbę pokoleń od 28/1 Bodhidharmy, 28 Patriarchy Indii i 1 Patriarchy Chin.

Trzecia liczba oznacza początek nowej linii przekazu w danym kraju.

35/8 Mazu Daoyi (709–788) szkoła hongzhou
- 36/9 Zhangjing Huaihui (755–818) (także Huaidao)
  - 37/10/1 Hyŏnik (787–868) szkoła pongnim – Korea
    - 38/11/2 Chingyŏng Simhŭi (855–923)
      - 39/12/3 Kyŏngjil
      - 39/12/3 Yungje
      - 39/12/3 Ch’anyu Togwang (869–958)
        40/13/4 Hŭnhong
        
        40/13/4 Tonggwang
        
        40/13/4 Haenggŭn
        
        40/13/4 Chŏnin
        
        40/13/4 Kŭmgyŏng
        
        40/13/4 Hunsŏn
        
        40/13/4 Chunhae

Przypisy

↑ Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. s. 65.

Bibliografia

Red. Lewis R. Lancaster i C.S. Yu. Assmiliation of Buddhism in Korea. Religious Maturity and Innovation in the Silla Dynasty. Asian Humanities Press. (bmw) 1991 ISBN 0-89581-889-2.
Soeng SunimS.S. Mu Soeng SunimS.S., Thousand Peaks. Korean Zen – Tradition & Teachers, wyd. Rev. ed, Cumberland: Primary Point Press, 1991, ISBN 0-942795-02-4, OCLC 23896092 .

[1] Mu Soeng Sunim. Thousand Peaks. s. 65.

[1]