Chodnik przeciwminowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Plan przykładowej sieci chodników przeciwminowych do obrony reduty w traktacie z XVIII w.
Chodnik przeciwminowy pod twierdzą kłodzką

Chodnik przeciwminowy, chodnik kontrminowychodnik (podziemny korytarz) wykonywany przez obrońców w kierunku oblegającego ich przeciwnika w celu wykrycia i zniszczenia chodników minowych wykonywanych przez oblegających[1].

System chodników przeciwminowych składał się z chodnika wejściowego, często będącego galerią przeciwstokową, chodników głównych, odchodzących od niej promieniście w kierunku przedpola i chodników bocznych, w których umieszczano posterunki nasłuchowe bądź kontrminy[1].

W fortyfikacjach stałych początkowe odcinki chodników przeciwminowych wykonywane były już w czasie pokoju, jako element przygotowania fortyfikacji do obrony. Zachowane do dzisiaj korytarze kontrminowe XIX-wiecznych fortyfikacji można zobaczyć w forcie Legionów cytadeli warszawskiej, twierdzy Modlin, twierdzy Kłodzko oraz Twierdzy Głogów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa-Kraków: PWN, 1996, s. 515.