Chotla (dopływ Radwi)
Wygląd
Uregulowana Chotla przed Bukowem. | |
Kontynent | |
---|---|
Państwo | |
Lokalizacja | |
Rzeka 3 rzędu | |
Długość | 33,62 km |
Spadek |
2,6‰ |
Powierzchnia zlewni |
126,43 km² |
Źródło | |
Miejsce | okolice Wojęcina |
Ujście | |
Recypient | Radew |
Miejsce |
na południowy wschód od Wroniego Gniazda |
Wysokość |
ok. 27,5 m n.p.m.[1] |
Współrzędne | |
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego | |
Położenie na mapie Polski |
Chotla – rzeka, lewobrzeżny dopływ Radwi[2] o długości 33,62 km[3], powierzchni zlewni 126,43 km²[4] i średnim spadku 2,6‰.[5]. Największy dopływ Radwi[6].
Nazwa
[edytuj | edytuj kod]Nazwę Chotla wprowadzono urzędowo w 1948 roku, zastępując poprzednią niemieckojęzyczną nazwę rzeki – Kautel Bach'[7].
Przebieg
[edytuj | edytuj kod]Źródła rzeki znajdują się na wschód od Wojęcina. Przepływa przez Bukowo, Bukówko, Słonino i Zaspy Małe, a uchodzi do Radwi na południowy wschód od miejscowości Wronie Gniazdo.
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]Mimo że ichtiofauna rzeki jest zróżnicowana, to gatunkiem dominującym jest pstrąg potokowy. Uzupełniają go pstrąg tęczowy (30%), lipień i troć[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Chotla na mapie Geoportalu Polskiej Infrastruktury Informacji Przestrzennej. Główny Geodeta Kraju. [dostęp 2017-12-22].
- ↑ Nazewnictwo geograficzne Polski. Tom 1. Hydronimy. Część 1. Wody płynące, źródła, wodospady, Ewa Wolnicz-Pawłowska, Jerzy Duma, Janusz Rieger, Halina Czarnecka (oprac.), Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2006 (seria Nazewnictwo Geograficzne Polski), s. 33, ISBN 83-239-9607-5 .
- ↑ Chotla na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Obszary Dorzeczy (wynik wyszukiwania). Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-12-22].
- ↑ Chotla na mapie Geoportalu Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej >> Moduł: Mapa Podziału Hydrograficznego Polski 2010. Krajowy Zarząd Gospodarki Wodnej. [dostęp 2017-12-22].
- ↑ Piotr Dębowski, Ichtiofauna dorzecza Parsęty, Instytut Rybactwa Śródlądowego, Gdańsk
- ↑ a b Grzegorz Pul, Chotla, w: Wiadomości Wędkarskie, nr 4/2002, s. 28, ISSN 0137-8104
- ↑ M.P. z 1948 r. nr 78, poz. 692, s. 22